Önce şu: Eğitim sistemi, genç kuşaklara, 5 şeyi vermiyorsa, toplumun mezarını kazıyor demektir:

1-Ruh

2-İdeal

3-Ahlâk

4-Özgüven

5-Tevazu/Başkasına Saygı

Eğitim meselesi, bir

Her medeniyet, köklü bir Yaratıcı tasavvuru, kâinât / âlem / dünya tasavvuru, insan tasavvuru ve “eşya” / hakikat tasavvuru geliştirir.

Ve

yetiştirir. Bilimde, düşüncede, sanatta, siyasette, iktisadiyatta, kısacası hayatın her alanında bu medeniyet tasavvuru ışığında

insanlığa.

Yani sadece eğitim meselesinde değil, fikir, sanat, siyaset, ahlâk, iktisatta da medeniyet perspektifini, ruhunu ve ufkunu yitiren toplumlar, dünyaya hiç bir zaman zihin açıcı, çığır açıcı, ufuk açıcı açılımlar sunamazlar.

Dahası,

İslâm dünyası iki asırdır ikinci büyük medeniyet krizinin pençesinde kıvranıyor.

Medeniyet krizi,

yol açtı. Bizi

Sormamız gereken temel soruları soramıyoruz o yüzden. Yaşadığımız medeniyet krizinin yol açtığı şoku iliklerimize kadar yaşıyoruz çünkü.

Bizi perişan eden

hâlâ:

Zihin de bize ait değil, oraya buraya sürüklendiğimiz, sürgit kayganlaşan zemin de.

Her şeye seküler / Batılı zihin kalıplarıyla bakıyoruz; başkasının gözleriyle ve gözlükleriyle, zihin kalıplarıyla ve kavramlarıyla kendi sorunlarımızı anlamaya kalkışıyoruz!

Oysa bu, bir toplumun temel varoluşsal sorunlarını sürekli olarak yanlış görmesi ve tanımlamasıyla sonuçlanacak bir cinayettir.

Oysa yapılması gereken iki temel şey var:

. Hep söylüyorum: İçinde yaşadığınız çağı tanıyamazsanız, tanımlanırsınız. Tanıyamadığınız bir çağı değiştirme iddiasında bulunamazsınız.

, içinde yaşadığınız

, kendiniz olmanızdan, kendi kavramlarınıza, bakış açılarınıza, kısacası

. Başkalarının bakış açılarıyla, zihin kalıplarıyla ve kavramlarıyla kendi dünyanızı ne anlayabilirsiniz ne de kurabilirsiniz.

Kendi medeniyet perspektiflerine sahip olan toplumlar,

duymazlar. Hem

hem de

iyi bilirler.

Bu söylediklerimi eğitim meselesine bilfiil uygulamaya çalışayım.

.

Bilginin güç olarak konumlandırılması,

yol açar. Tanrılaşan insan, her şeyi, dünyayı, tabiatı kontrol etmeye kalkışır.

, seküler eğitim sistemi gibi

tabiatın bir parçası olduğunu bilir; o yüzden

hareket eder. İlâhî emaneti üstlendiği şuuruyla yeryüzünde, -tabiat ve hayvanlar âleminde de- sulh ve emniyeti teminat altına alma “

.

Burada kısaca özlü bir şekilde söylediklerimi görmek için hem Batı uygarlığı tarihine hem de İslâm medeniyeti tecrübesine birazcık önyargısız bir perspektifle bakmanız yeterlidir.

Gelelim Türkiye'deki eğitim sistemine...

Türkiye'de

.

Çocuklarımızı

.

Sömürgeci bir eğitim sisteminde

anadilini 150 kelimeyle konuşan bir ülkede

kendi masallarını, ninnilerini, manilerini, çocuk edebiyatını, hayallerini değil, Batı kültürünün duygu, düşünce ve inanç dünyasının ürünleri ve hayal dünyasını çocuklarımıza zerkeden okul

Önce bizim

yani.

Bu sistemi yıkıp kendi medeniyet dinamiklerimiz üzerinden yeniden kuramazsak geleceğimizi kurtaramayız; aksine geleceğimizi kendi ellerimizle karartmaktan başka bir iş yapmış olmayız.

Anlata anlata dilimde tüy bitti:

Pergelin sabit ayağını medeniyetimize sabitleyecek, hareketli ayağıyla dünyaya açılacak...

Ama bizde tersi var!

Nedir bu?

İntihar!

Özetle:

Pergelin sabit ayağı Batı'ya sabitli, hareketli ayağı kilitli!

O yüzden yalpalıyoruz sürekli... Kimse de, n'oluyoruz, böyle gitmez, diye sorgulamıyor, ne yazık ki.

Sözün özü: Köksüz ve ruhsuz, ezberci ve ufuksuz

Benden hatırlatması...