Annem orada mı diye bakıyorlar

Terör örgütü PKK’dan kaçarak ailesine dönen Cafer Ceylan, kaçırılan çocukların annelerin evlat nöbetini yakından takip ettiğini söyledi. Ailesine kavuşmanın sevincini yaşayan Cafer Ceylan, “Annelerin oturma eyleminin etkisi oldu. Çok kişi bakıyordu ailesini görmek için. Çok kişi gelmek istiyor” dedi.

Haber Merkezi Yeni Şafak
Hatice Ceylan ile eşi Abdülkadir Ceylan, 15 yaşında dağa kaçırılan evlatlarıyla 4 yıllık hasretin ardından sıcak yuvalarında bir araya geldi.

Diyarbakır’da, uğruna HDP İl Başkanlığı önünde oturma eylemi yapan Hatice Ceylan ile eşi Abdülkadir Ceylan, 15 yaşında dağa kaçırılan evlatlarıyla 4 yıllık hasretin ardından sıcak yuvalarında bir araya geldi. Hatice Ceylan’ın eyleminin 64’üncü gününde 10 Aralık’ta güvenlik güçlerine teslim olan oğlu Cafer, emniyetteki işlemlerin ardından sevk edildiği adliyede adli kontrol şartıyla serbest bırakıldı.

EVİM ÇOK SAKİN VE HUZURLU

Cafer Ceylan, 4 yıl sonra yeniden ailesine döndüğü için çok mutlu olduğunu, annesini, babasını ve akrabalarını görmenin sevincini yaşadığını dile getirdi. Ayrı kaldığı süreçte ailesini ve evini hiç aklından çıkarmadığını ifade eden Ceylan, “Suriye’de sadece kan, yıkık binalar, sürekli patlama ve silah sesleri var. Ama evim çok sakin ve huzurlu. Uzun süredir dönmeye karar vermiştim. Orada ailesini merak eden çok kişi vardı. Oturma eylemi yapan aileleri televizyondan izliyorduk.” dedi. Fırsat bulduklarında Diyarbakır annelerinin oturma eylemini takip ettiklerini vurgulayan Ceylan, “Acaba bizim de annemiz orada mı?” diye takip edenlerin çok olduğunu söyledi.

HDP il binası önünde evlat nöbeti tutan ailelerden biri daha çocuğuna kavuştu
Diyarbakır'da, uğruna HDP il binası önünde evlat nöbeti tuttuğu, 4 yıldır göremediği, 15 yaşındayken dağa kaçırılan oğlu Cafer Ceylan'a kavuşan anne Hatice ile baba Abdülkadir Ceylan, İl Emniyet Müdürlüğünde görüştükleri evlatlarını bağrına bastı.


OTURMA EYLEMİNİN ETKİSİ OLDU

“Sürekli, ‘Benim burada ne işim var?’ diye düşünüyordum. Çünkü benim ailem, akrabalarım, toprağım burada. Eğer savaşacaksam gelip kendi ailem, toprağım ve vatanım için savaşırım. Annelerin oturma eyleminin etkisi oldu. Önce çok önemsenmedi sonra çok etkili olmaya başladı. Çok kişi bakıyordu ailesini görmek için. Çok kişi gelmek istiyor, baskı ve korkudan dolayı gelemiyorlar.” ifadelerini kullanan Ceylan, terör örgütüne katılanlara dönmeleri yönünde çağrıda bulundu.

KELEPÇE BİLE TAKMADILAR

Ceylan, “Ben geldim. Kelepçe bile takmadılar. ‘Tutuklayacaklar, işkence yapacaklar.’ diyorlardı. Ama bunlar yaşanmadı. Sadece ifademi aldılar. İsteyen gelebilir. Orada her söylenene inanmasınlar.” diye konuştu. Hatice Ceylan, oğlunu ilk gördüğünde yaşadığı duyguların tarifsiz olduğunu belirterek, diğer oturma eylemi yapan tüm annelerin de çocuklarına kavuşmasını diledi.

Bir oğlum dağda bir oğlum şehit

  • Çocuklarının dağa kaçırılmasından HDP’yi sorumlu tutan Diyarbakır annelerinin,3 Eylül’de başlattığı oturma eylemi 102’nci gününe girdi.
  • Çok çektik
  • Necibe Çiftçi de Hakkari’nin Şemdinli ilçesinden oğlu Roşat Çiftçi için geldiğini dile getirerek, evlatları için mücadeleyi sürdüreceklerini kaydetti. Oğluna kavuşana kadar oturma eylemine devam edeceğini anlatan Çiftçi, “Terör örgütünden çok çektik. Çiftçi, oğlundan 5 yıldır haber alamadığını aktararak, onu çok özlediğini, sürekli yolunu gözlediğini, evladı için oturma eyleminden vazgeçmeyeceğini sözlerine ekledi. Anne Songül Altıntaş ise “İnşallah bir an önce çocuklarımıza kavuşuruz. Terör örgütü PKK çocuğuma 5 yıldır el koymuş, vermiyor. Oğlum gelmeden buradan kalkmayacağım” dedi.

Geldim anne

PKK'dan kaçıp kurtulan Cafer: Annelerimizi izliyorduk çok kişi gelmek istiyor
Diyarbakır'da, uğruna HDP İl Başkanlığı önünde oturma eylemi yapan Hatice Ceylan ile eşi Abdülkadir Ceylan, 15 yaşında dağa kaçırılan evlatlarıyla 4 yıllık hasretin ardından sıcak yuvalarında bir araya geldi. Terörün pençesinden kurtulan ve 4 yıl hasret kaldığı annesine, babasına, kardeşlerine kavuşan Cafer, HDP il binası önünde başlayan annelerin oturma eylemini PKK kamplarında izlendiğini belirterek, ''Sürekli, 'Benim burada ne işim var?' diye düşünüyordum. Çünkü benim ailem, akrabalarım, toprağım burada. Eğer savaşacaksam gelip kendi ailem, toprağım ve vatanım için savaşırım. Annelerin oturma eyleminin etkisi oldu. Önce çok önemsenmedi sonra çok etkili olmaya başladı. Çok kişi bakıyordu ailesini görmek için. Çok kişi gelmek istiyor, baskı ve korkudan dolayı gelemiyorlar' dedi.