Sarıkamış faciasının 105. yılında Kenan Korkmaz imzalı “Sarıkamış – Beyaz Hüzün” seyirciyle buluştu. Büyük Çerkes Sürgünü sonrası Anadolu’ya gelen Abrek Çavuş’un gözünden anlatılan film, Sarıkamış faciasında askerin yaşadığı acılara odaklanıyor. Filmin hikâyesini yönetmen, senarist, oyuncu Kenan Korkmaz ile konuştuk.
Filmin yapım fikri nasıl doğdu?
Sarıkamış’ta kaybedilen neredeyse 80 bin kişiden bahsediliyor, her aileden bir kişi diyebiliriz. Büyük dedem de Sarıkamış şehidi. Onun peşinden iz sürüp haber alınamadığına dair hikayelerle büyüdüm. Bir vazife gibiydi benim için bu filmi yapmak. Sarıkamış önceden bir tabuydu ama son on yılda bir hassasiyet oluştu. Araştırırken karakterler üzerine yoğunlaştım. Sarıkamış’ın tarihi mahkemesini kurmadık, insan hikayesine odaklandık.
İki yıl süren çekimler nasıl geçti?
Senaryo üzerinde planlar yapılıyor ama karın içinde durum farklı. Bin beş yüz kişilik kadronun koordinasyonu sağlandı. Yöre halkı bizden daha istekliydi. Yemek getirip götürdüler, hayvanlarını çekimlerde kullandılar, bazı rollerde oynadılar, kostümleri bile evlerinde yıkadılar. Hatıraya sahip çıktılar.
Tarihi yapımlarda artış var. Ne söylemek istersiniz?
Bu noktada seyircinin dikkati çekildi. Recep İvedik, Şaban filmlerinden sonra bu iki ismin kullanımı azaldıysa, Diriliş’ten sonra Ertuğrul birçok çocuğa isim oldu. Sanatçıların toplumu yönlendirme rolünü üstlenmesi gerekiyor.
Rolü bırakmadılar
- İklim şartlarıyla nasıl baş ettiniz?
- Kameralar eksi 30 derece altında çalışmadığı için maalesef Sarıkamış yerine Erzincan’da çektik. Ancak orada da hava şartları epey zorlayıcıydı. Saatlerce karda çekim yaptık. Oyuncularımız ve teknik ekip bir yerden sonra dayanamayacak hale geldi. Bir tipi sahnemiz vardı. Kestik, dediğimiz an, oyuncu ağlamaya başladı. Sahne bitene kadar rolü bırakmaması bizi çok etkiledi. Bunu neyle açıklayacağız, bilemiyorum. Herkes özveriyle çalıştı. Türkiye’de emek konusundaki özveri genel olarak yükselmeli ki bu tarz filmlerin de üstesinden gelebilelim.