Pek çok yerde aslında iki aday yarışacak. Diğerleri fasulyeden.

Anketler de, önceki seçim sonuçları da yarışın iki aday arasında olduğunu gösteriyor.

Diğerleri ile aradaki fark çok açık.

Partilerinin gücünü görmek isteyenlerin, adayın alacağı oyu merak edenlerin, yarış dışı kalmayı kendilerine yakıştıramayanların, biz de varız demek için girdikleri bir seçim daha yaklaşıyor.

*

Fasulyeden ifadesine takılmaya, darılıp gücenmeye gerek yok. Büyük nimettir.

Çok düşük oy oranına sahip oldukları daha baştan belli olsa da yarışa girmek iyidir.

Her seçim bir umuttur.

*

Önceki seçimde yüzde bir oranında oy alan parti, bu seçimde yüzde iki alırsa, oylarını yüzde yüz artırdığını ilan edebilir. Hem de göğsünü gere gere.

Güzel iş. Yalan değil, yanlış değil. Dosdoğru.

Fakat kime ne faydası var? Orası ayrı dava.

Yıllardır yüzde bir civarında oy aldıkları hâlde, yarıştan hiçbir seçimde geri durmayanlar var.

*

İstanbul’daki iki kişi belli. Ankara ve İzmir’dekiler de.

Bütün şehirleri tek tek saysak, birkaç yer hariç aynı durumla karşılaşırız.

O birkaç yer de fasulyenin nasıl bir nimet olduğunun teyit edildiği il ve ilçelerdir.

Uzlaşma kültürü en zayıf olan iki kitle, beraber hareket etme kararı aldılar.

Maksat, oylar bölünmesin; rakip kazanmasın.

Rakibin kim olduğu belli, ortaklık yapanlar da herkesin malûmu.

İttifak demiyorlar adına. (Şahan da demiyorlar.)

“Kent uzlaşısı” imiş bu beraberliğin adı.

Dili biraz zorluyor, herkes bir kerede düzgün söyleyemiyor

ama olsun.

*

İsim bulmakta mahir olunca, daha nicesi bulunur.

Kent uzlaşısı kadar romantik olmasa da bundan sonraki seçimlerde yapacakları ittifaklar için şimdiden bazı alternatifler sunulabilir.

“Parlament mutabakatı”

“Şehir anlaşması”

“İl birlikteliği”

“Oy bizim eller dayanışması”

“Bir elin nesi var beraberliği” gibi gibi.

İttifak denilmesinden rahatsız olanların pek çok yerde aday göstermeyişleri de ayrıca takdire şayan bir durumdur.

Kent uzlaşısı yapınca böyle oluyorsa, ittifak yapsaydılar nasıl davranacaklardı?

Kelimelerle oynamak güzeldir ama konu seçim olunca, ortaya sandık gelince, o oyunların mala davara bir faydası yoktur.

“Bilmece bildirmece, el üstünde kaydırmaca” gibi bir vaziyet söz konusu.

Bu da “seçmece seçilmece, ahaliyi kandırmaca” diye tarif edilebilir.

Seçmen kanar mı? Bazıları kanmaya dünden razı. Bile bile lâdes.

“Yeter ki bunlar gitsin” anlayışıyla hareket edeceklerini söyleyenler var.

Açık açık dile getiriyorlar.

İyi de arkadaş, bunlar giderse, onlar gelir.

Sen onları biliyor musun?

Acaba vaziyet bildiğin gibi mi?

Hem bu sadece bir yerel seçim. İktidarı değiştirme gibi bir durum yok ortada.

“Arpalar kara kılçık / Dama çıkma baş açık / Eğer göynün var ise / Al bohçanı yola çık” deyip yola çıktılar.

Kimin kiminle kol kola girdiğine bakmak lâzım. Bir de iş birliği emrinin hangi mağaralardan geldiğine.