Geçen haftaki yazım, yeni gönüller kazandırdı bana! Kimi tebrik, kimi de itiraz etti tabii.. Eksik olmasınlar ama itirazcılar her zamanki gibi eğer ve çünkücüler, tebrik edenler de onlarla yaşamış veya yaşayanlardı... Onlara Allah''tan yardım, muzdariplerine de sabır diliyorum! Ben geçen hafta kaldığım yerden devam ediyorum…

Ama demek, her şeyi hükümsüz kılar…

Silahtan çıkan mermi gibidir o! Adres sormaz, adresi bellidir… Dinleyen için öncesinde duyduğu güzel şeylerin, bir kıymeti kalmaz… Kalmaması da gerekir çünkü amaya kadar söylenen her şey amayı söyleyebilmek içindir! Bu ay performansın çok iyiydi ama… Seni çok iyi gördüm ama… Seninle gelmeyi çok istiyorum ama… ve hatta seni seviyorum ama… Sinsidir amalar! Eğer gibi bir şart bile gelmez peşinden… Direk kötüyü ifade eder ve genellikle de belden aşağı vurur… Sapla samanın birbirine karıştığı ilk andır o! Hem de öyle can yakar ki bazen o sap… İnsanın gözüne, kalbine girer… Mesela bir konu hakkında hararetle tartışırken söylenen "Canım geçen sene önce annenlere gitmedik mi?" lafının kapı gibi karşılığıdır "ama önceki yıl gitmedik" gibisinden bir cevap…. Ya da kadın erkek fark etmez eski hesapların kapak cümlesidir o! Hem suçlu hem de güçlüdür mesela… Kaybedilmek üzere olan bir tartışmada "ama sen de böyle demiştin, şöyle yapmıştın" diyiverir! Ama, ne kadar alakasız olursa olsun iki olayın birbiriyle en kral bağlantı noktasıdır… Amayla mücadele etmek zordur ve sabır ister! Hem de peygamber sabrı cinsinden… Siz her konu da çok azimli ve sabırlı olsanız bile gün gelir tüketir sizi! Sevginizden de, emeğinizden de vazgeçersiniz! Dikkat edin, aması bol yaşayanların amacı ve hayalleri hep sığdır… Onlar ne tartışmayı bilir, ne de karşısındakini tartmayı! Dünya kadar güzelliğin içinde onlar körü oynarlar… Gönülleri her ne kadar güzeli bilse de, akılları ve dilleri hep eksiklerden yanadır… Eksikleri görmekte mahir olan amacılar, maalesef hayatlarını da hep eksik yaşarlar! Çünkü amalarla yaşamak, her zaman insanın elindeki birçok güzelliği yok eder…

Rağmen, söylenmez! Sadece yaşanır…

Rağmen yaşamak, belki de en kıymetli niteliktir bu dünyada! Üzülse de, kızsa da o yoluna devam eder… Doğruları boyunu aşmış, yaşadığı kederleri cebine koymuş insanlardır onlar! Anlayana bir ömür mutluluk, anlamayana da her an hüzün verir… Çünkü onlar, hoşgörü ve sevginin sonsuz olduğu birer kalbe sahiptirler! Onlarla yaşamak kolay olduğu kadar bir o kadar da şanstır… Kavga etmeyi bilmezler mesela! İnsanı hayrete düşürecek kadar sevgi doludurlar… Eğer, çünkü ve ama gibi kelimeler onların lugatında yoktur… Olsa bile, hiç alışılmamış şekilde güzellikleri ifade etmekte kullanırlar! Eğer kelimesini bir beklenti için kullanmazlar mesela… Çünküyle başladıkları her cümle olumlu biter… Ama demeyi becermezler bile… Sıradışı ve her zaman ardında güzellikler bırakan karakterlerdir onlar! Her zaman güzel anılır ve hatırlanırlar… Sevgileri gani ve her zaman kıymetli, öfkeleri de sessizdir! Onlar şeytanlık bilmez ama şeytanı bile dize getirecek kadar sabırlıdırlar! Bunlardan hayatınızda kaç tane tanıyorsanız, mutlaka hayatınızda olmalarını sağlayın derim… Eşiniz olursa ne ala! Hayatınız mutlu mesut geçer…. Arkadaşsanız, her zaman bu hayatta bir çareniz var demektir! Hatta düşman olmuşsanız bile en sevdiklerinizden bile daha merhametlidir onlar… Her zaman onları düşünmekten ve aramaktan mutluluk duyarsınız… Çünkü onların sesi her zaman gücünüz, varlıkları ise mutluluğunuzdur… Onlar özel insanlardır ama değerleri çoğunca yokluklarında anlaşılır! Aslında bu da, onların en büyük zorluğudur… Çünkü böylesi üstün değerlere sahip olan bu insanlar, gün gelir kendi değerleri için ısrarcı olmaz ve hayatlarımızdan çıkıverirler… Bilirler ve inanırlar ki; onların değerini bilen her zaman biri vardır! Onlar menfaatlerden uzak ve hiçbir zaman sevgiye haksızlık etmeden her zaman sevginin yanında yaşarlar… Onlar keşke demeyi bilmez ve ardında hep keşke denilen sevgiler bırakırlar.