Seneler evvel, çok sevdiğim bir arkadaşımla sinemadayız. Belli o da sıkılıyor, ama renk vermiyoruz. Benim bir huyum var, sonuna kadar izlerim her filmi. Sıkıntıdan patlasam, senaryoyu çözsem yahut yanlış tercihimin farkına varmış olsam dahi mutlaka sonunu görürüm. Yönetmene mazeret bırakmam. Söyleyeceği sözlerin bitmesini sabırla beklerim. Arkadaşım benim bu huyumu biliyor ama cidden daralmış. Antrakt yeniden değerlendirme için iyi bir fırsattı onun için. Beni ikna edemedi. İkinci yarısında aynı hasta adamın aynı yakın plan çekimlerine birlikte tahammül ettik. Diğer tecrübelerimden zaten biliyordum ama o sıkıcı film de başladığından daha kötü bitmeyi başardı. Arkadaşım geçirdiğimiz zamanın hesabını veremeyeceğimizden bahisle, ''başından belliydi, neden arada çıkmadık, hiç değilse filme tepkimizi koymuş olurduk!'' dedi bana. Belki de o haklıydı, bilmiyorum.

Trabzonspor Başkanı Nuri Albayrak, tatil edilen Sivas maçı için ''bu iş kötü başladı daha kötü devam ediyor'' deyince hatırladım o filmi. Maçı tatil etmeyi hedeflemiş bir hakem... Takımına destek vermenin yerini saha içi zanneden taraftarımsı sabıkalılar... Trabzon kulübüne akıl verme yarışında bir medya... Zevahiri kurtarmak babından PFDK kararları...

Beş maç seyircisiz!

Antrakt!

Mezkur filmin ikinci yarısı aniden hızlanmadı. Heyecan artmadı.

Hatta monotonluğunu bile koruyamadı film, battıkça battı!

Federasyona sözünü bitirme şansı veriyorum ama açıkçası benim filmden zerre kadar umudum yok.

Belki diyorum bu yönetmenin başka film çekmesi engellenirse rahat ederiz!

Trabzonspor artık başka konularla medyada yer bulmalıdır. Transferler olabilir, benzin istasyonu olabilir. Taraftarın ve şehrin en büyük beklentilerinden biri olan stadyum olabilir.

Maçın tescili geciktikçe ve bu konularda da bir gelişme olmayınca işin tadı kaçıyor.

Hani adama incir ikram etmişler. Çok beğenmiş. İkinci gelişinde de adını hatırlayamayıp tarifle isteyince patlıcan getirmişler.

''Emmi!'' demiş adamcağız, ''sen bunu hemi uzattın, hemi de iyice tadını kaçırdın!''