"Çağrı: İslamiyet'in Doğuşu", 45 yıl aradan sonra sinemalarda gösterime girecek

Birileri çıkıp da komedi filmlerinden kazandığı 15-20 milyon dolar sermayeyi 'İstanbul'un Fethi' gibi deli işi projelere yatıran Fatih Aksoy'ları ya da birbirinden riskli ipoteklerle, banka kredileriyle çektiği 'New York'ta Beş Minare' gibi filmlerde 'İslâm şiddetin değil, barışın dinidir' mesajını verebilmek için kendince çırpınan Mahsun Kırmızıgül'leri gayet düşük seviyeli bir üslûp ve karşılığı olmayan bir kibirle aşağılamaya kalkıştığında, benim de burada sinirden tüylerim diken diken oluyor. Şöyle haykırmak istiyorum -özü 'kent soylu' anlamındaki 'burjuvazi' nitelemesinin üstlerine fazlasıyla bol geldiği- o 'köylü kodamanlar' kitlesine: “Niyetlerinin hâlis olduğundan hiçbir zaman kuşku duymadığım bu gibi 'ümmî' adamların ellerinden, Türk-İslâm tarihi ve kültürüne ilişkin hikâyeler anlatırken ancak bu kadarı geliyor. Pekiyi, kültürel ve sanatsal alanda İslâm'ın egemenliğini kurmak adına, ya siz ne yaptınız ulan? Ya siz ne yaptınız bugüne kadar? Akkad'ın vaktiyle bin türlü çile eşliğinde gerçekleştirdiği 'Çağrı'nın üzerine bedavadan yatıp, onu dahi korsan kopyalarından izleyerek her Ramazan'da zırıl zırıl ağlamaktan başka?”

Çevremizdeki herhangi birine sinema tarihinin popüler sathında beynelmilel çapta kaç İslamî yapım vardır diye sorsak, genelde cevap tek ve tereddütsüz net bir kelime olur: Çağrı (The Message, 1976). Kalplere ve zihinlere yönelik etkisi 1976'dan bu yana eksilmeden devam eden Çağrı'nın, öncü ve büyük bir eser olarak anılmak kaderine yazılmış. Hangi düşünceden olursa olsun kimsenin görmezden gelemediği, hatta onayladığı yegâne film olması da... Nihayet Dergi'den Elif Sönmezışık, Çağrı filminin hikayesini meraklıları için yazdı.