Yıl 1882, ABD-New Mexico eyaletinin Appaloosa kasabası… Kanunsuzluk ve karmaşanın hüküm sürdüğü yöreleri ziyaret eden iki arkadaş Virgil Cole ve Everett Hitch, gittikleri bu tür yerlerde kanun adamı olarak görev yapıp kamu düzenini sağlamayı kendilerine iş edinmişlerdir. Appaloosa kasabası halkı da uzunca bir süredir Randall Bragg isimli bir çiftlik sahibinin baskı ve zulmü altındadır. Çıkarları için her şeyi yapmaya hazır bir tip olan Bragg, o güne kadar üç ayrı kanun adamını da öldürmüştür. Ancak, kasabadaki duruma el koyan ve Bragg'i asmak üzere mahkemeye çıkaran gözüpek ikilimizin planları, yöreye yeni gelen dul bir kadını tanımalarıyla birlikte giderek değişir. Birbirleri için ölümü bile göze alan bu iki sıkı dostun arasına, şimdi güzel bir kadının gölgesi vurmaktadır.
“Kanun Benim”, çağdaş Amerikan sinemasının görünüm olarak da en “Amerikalı” oyuncularından biri konumundaki, 1950-New Jersey doğumlu, sarışın ve mavi gözlü yıldız Ed Harris'in 8 yıl aradan sonra gelen ikinci yönetmenlik denemesi… 2000 yılında, Amerikalı ressam Jackson Pollock'un hayat hikâyesini anlattığı “Pollock” adlı bir filmle yönetmenlik kariyerine adım atan Harris, bu ilk denemesi oldukça beğenilmesine karşılık, sonraki yıllarda bir daha aynı alanda ikinci bir fırsat elde edememişti. Anlaşılan o ki kendisi artık yavaş yavaş yaşlandığının da farkında olarak, “Kanun Benim” ve sonrasında bir tür Clint Eastwood kariyeri inşâ etmek istiyor. Eastwood'un yönetmenlikteki ustalığının 1992 yılında çektiği “Affedilmeyen” adlı çok başarılı bir vahşi batı öyküsünün sonrasında patlama yaptığı hatırlanırsa, Harris'in de yönetmenlik makamına kamera arkası yetenekleri sergilemek için ideal bir tür sayılan, sağlam oyun kadrolu bir westernle dönüş yapması şaşırtıcı sayılmamalı. Pekiyi, Harris'ten ikinci bir Eastwood çıkar mı? Bize kalırsa pek çıkmaz. O, gerek özgün fizyonomisi, gerekse etkili oyunculuğuyla gittiği yere kadar aktörlükte kalmalı; ancak tıpkı Robert De Niro'nun yaptığı gibi arada sırada ego tatmini kabilinden bu tür alçakgönüllü yönetmenlik denemelerine girişmesinde de herhangi bir sakınca yok elbette…
“Kanun Benim”, gücünü daha ziyade uyarlandığı romanın kalitesi ve gösterişli oyuncu kadrosundan alan, gerçekçilik tonu yüksek çağdaş western öykülerinin, sinemasal kalıcılık adına çok da fazla bir şey beklemeden izlenebilecek eli yüzü düzgün bir örneği…
Alevleriyle gecenin karanlığını aydınlatarak dünyaya doğru düşen bir uzay mekiğinin yeryüzündeki son durağı Norveç fiyordları olur. Bölgeye dağılmış enkazdan ise bu dünyaya ait olmayan bir adam çıkacaktır. Kainan, insan görünümlü bir uzaylıdır ve uzay gemisinde farkında olmadan taşıdığı ölümcül bir kaçak yolcu olan Moorwen ile dünyamıza mecburi iniş yapmıştır.
İleri bir uygarlığın temsilcisi olan Kainan, insanoğlunun henüz emekleme dönemini yaşadığı bu mavi gezegende, gemiye saklanmış ölümcül düşmanıyla yüzleşmeye dahi fırsat bulamadan, bölgenin vahşi sakinleri Vikingler tarafından esir alınır. Viking klanına kabulü ise bölgenin kudretli kralı Rothgar'ın hayatını kurtarması sonucunda gerçekleşir. Kahramanımız, gerçekte kim olduğunu, uzaklardaki gezegenini, ailesini ve düşmanı Moorwen'a ait sırları, velhasıl hayatına dair bütün gerçekleri Rothgar'ın güzel ve korkusuz kızı Freya'ya tek tek anlatacaktır.
Öte yandan, intikam arzusu ile dolu garip canavar Moorwen ise o yakınlardaki Viking köyüne saldırılar düzenlemeye başlamış ve çevre halkında büyük bir korku yaratmıştır. Tuzağa düşürülen yaratık, köyden ormanlık araziye dğru kaçmayı başarır; fakat kaçarken de Kral Rothgar'ı ölümcül derecede yaralar. Uzaydan ithal edilmiş yeni Viking savaşçısı Kainan, tarihin hiç kimse tarafından bilinmeyen gizemli bir sayfasında, aralarına katıldığı bu cesur kavim adına yüzlerce yıl boyunca unutulmayacak türden müthiş bir kahramanlık öyküsü yazmanın eşiğine gelmiştir.
“Yabancı”, Amerikalı genç kuşak yönetmen Howard McCain'den, zayıf filmografisine bakılmaksızın büyük bir güvenle kendisine teslim edilmiş bulunan dev bütçeli bir kahramanlık fantazisi… Ülkemize biraz gecikmeli olarak gelen bu yapıt, tarz olarak karanlık çağlarda geçen “Conan”vari cengaverlik öykülerini seven batılı sinefiller tarafından derin bir ilgi ve heyecanla karşılandı. Ancak, bu janra çok da yatkın olmayan Türk izleyicisinin aynı yapıta ne reaksiyon vereceği ise tam bir muamma… Öyküsü içinde “Yaratık”tan (Alien) “Şey”e (The Thing), “Şeytanî Ölüler”den (Evil Dead) “9'uncu Savaşçı”ya (The Ninth Warrior) dek korku-gerilim ve bilim-kurgu sinemasının pek çok önemli yapıtından esinler bulunan “Yabancı”nın başrolü için, herhalde masum bakışlı Amerikalı aktör James Caviezel'den daha isabetli bir seçim olamazdı. 1990'ların unutulmaz savaş karşıtı filmi “İnce Kırmızı Hat” ile gönüllerde taht kuran Caviezel'in yanısıra, eski kurtlardan John Hurt ve beyazperdede yamuk yumuk suratlı kahramanların değişmez oyuncusu Ron Perlman da kadronun ağır topları arasında…
Yüksek temposu ve başarılı özel efektleriyle zevkle izlenebilecek bir fantastik gösteri…
1990'lı yılların başlarında, Türkiye'nin doğusunda bir kent… Doğuştan küçük çaplı bir tüccar olan Mihram, kendisinden ne istenirse onu hemen bulmasıyla nam salmıştır. Büyük işler bağlamak için bir çok fikri vardır, fakat bu fikirleri hayata geçirecek sermayeye sahip değildir. Yöreye yerleştirilen telefon vericilerini gördüğünden beri, aklını cep telefonu satan bir dükkan açmakla bozmuştur. Bir gün, kasabadaki dispansere ilaç taşıyan kamyonun soyulması üzerine çaresiz kalan hekim, Mihram'dan karaborsa ilaç bulmasını ister. İlaç acilen hasta çocuklar için gereklidir.
Mihram bu durumu, hayatını -nihayet- değiştirebileceği bir fırsat olarak görür. Kamu parasıyla kumar oynayacak ve ona bu süreçte eşlik edecek olan amcası Fazıl'ın yaşadığı Nahçivan özerk bölgesi ile Türkiye arasında kaçakçılık yapacaktır. Girdiği kumarı kaybederse toplumdan dışlanıp hayatının kayacağının farkındadır; fakat eğer kazanırsa da hayâl ettiği işi kurabilecek, kızına ve karnı burnundaki karısına daha iyi bir gelecek hazırlayacaktır. Ancak, kahramanımız bu tehlikeli oyunda iki şeyi hesaba katamaz: Onun attığı her adımı dikkatle izleyen ve “Ay'ın ışığını nereden aldığını” öğrenmeye fazlasıyla meraklı olan yerel mafyayı; bir de gittikçe daha fazla değişen bir pazarın acımasız kanunlarını…
Antalya'daki son Avrasya Uluslararası Film Festivali'nde 2 önemli ödül kazanarak büyük sükse yapan, ardından da Belçika'nın Ghent, İtalya'nın Locarno festivallerinden önemli ödüllerle dönen, aralarında Türkiye'nin de yer aldığı dört ülkenin ortak emek ve sermayesiyle çekilmiş “Pazar”, aylar sonra nihayet çekildiği topraklarda da gösterime girdi.
Genç İngiliz yönetmen Ben Hopkins'in, 1990'larda komünizmin çöküşünden sonra gazetelerde okuduğu, Doğu Bloku'nda ortaya çıkan mafyatik ticaret ortamına ilişkin haberlerden esinlenerek yazdığı senaryonun mekânları, gerek verdiği resimler, gerekse çekim kolaylıkları nedeniyle Türkiye'nin doğusuna taşınmış. Mekânlarının yanısıra oyuncuları ve müzikleriyle de şeklen bir “Türk filmi” görünümünde olan, ancak son tahlilde kendini hissettiren o “dışarıdan” bakış açısıyla batılı bir yönetmenin elinden çıktığı gerçeğini izleyiciye duyumsatan küçük, güzel ve de dokunaklı bir film bu…
Haftanın biçim olarak en iddiasız, fakat özü itibarıyla en sağlam sinema gösterisi. Bu gücünü de masalsı bir görünüm içinde sunduğu iç burucu gerçekçiliğinden alıyor. Kaçırmamaya çalışın.
Kaliforniya'da yaşayan Susan Murphy adlı genç bir kadına, nikâh gününde, uzaydan gelen yapışkan maddelerle dolu bir meteor çarpınca, kadının boyu esrarengiz şekilde uzamaya başlar ve 16 metreye kadar ulaşır. Bunun üzerine askerî yetkililer harekete geçerek, Susan'ı devlete ait gizli bir tesise götürürler. Orada Susan'ın ismi değiştirilerek kendisine Ginormica adı verildikten sonra, bir grup canavarla birlikte hapse atılır. Bu canavarlar grubunun üyeleri hamamböceği kafalı Dr. Cockroach , yarı-maymun yarı-balık The Missing Link, jelatin kaplı B.O.B. ve Insectosaurus adlı dev tırtıldır.
Ancak, uzaydan gelen esrarengiz bir robotun dünyamıza inmesi ve fırtınalar estirmeye başlaması üzerine, bu ilginç grubun hapishane günleri de kısa sürer. Çaresiz kalan ABD Başkanı, uzaylı robota karşı mücadele etmeleri ve dünyamızı yıkımdan kurtarmaları için bu “canavarlar grubu”nu görevlendirir.
Başka bir dünyadan gelen uzaylıların başında uzaylı robotların megalomanyak lideri Gallaxhar vardır. Gallaxhar, bütünüyle kendi klonlarından oluşan yepyeni bir dünya oluşturmak istemektedir. Uzaydan gelen işgalcilere karşı mücadele verenlerin başına ise General W.R. Monger geçmiştir. Eski bir silahlı kuvvetler mensubu olan Monger, bu olay sayesinde en sonunda kendi canavar koleksiyonunu kullanma fırsatını bulmuştur.
Öykünün bir başka karakteri ise, Susan'ın kendinden başka kimseyi düşünmeyen nişanlısı Derek Dietl'dir. Derek, yerel bir kanalda hava durumu sunarken, sürekli büyük televizyon kanallarına geçme fırsatları arayan bencil bir tiptir.
İleri teknoloji ürünü yeni nesil animasyonların gösterişli bir örneği olan "Canavarlar Yaratıklara Karşı”, ülkemizde hem 35 mm film kopyalarıyla, hem de özel gözlüklerle izlenen üç boyutlu dijital formatta gösterime girdi. Ebeveynlerin bu konudaki yaygın yanılgısının aksine, başta ABD olmak üzere günümüzde dünyanın dört bir köşesinden gelen animasyon filmlerin tamamında, mutlak surette çocuklara uygun olmak gibi bir garanti bulunmuyor. Öyle animasyon filmler var ki gerek öykülerinin karmaşıklığı, gerek içerdikleri yoğun şiddet, gerekse erotizm sınırlarına dayanan kimi bölümleri nedeniyle animasyon tekniğiyle üretilmiş birer erişkin filminden farksızlar… Yapımcıların animasyon filmlerin hitap ettiği kesime bakışındaki bu radikal değişiklik, artık erişkin izleyicilerin de çizgi sinema tekniğiyle anlatılmış öykülerden sıkılmıyor ve onları keyifle tüketiyor oluşu gerçeğiyle açıklanabilir. İşte, “Canavarlar Yaratıklara Karşı” da tam olarak böyle bir animasyon sineması örneği… Her ne kadar çizgi karakterlerden oluşsa da tıpkı “Shrek” gibi, sunduğu karmaşık öyküyle ilkokul çağındaki izleyicilerden ziyade yaşı biraz daha yukarıdaki ergen kuşağın algı ve beğenisine uygun bir çalışma… O yüzden de ailenizin 7-8 yaşından daha küçük üyelerini, böylesi “yoğun” içerikli filmlere onları “Aslan Kral”a götürür gibi götürmemeniz önerilir. Çünkü, basitlik sınırını aşan bu tür çizgi sinema örnekleri onları algı açısından zorlayacaktır. Bunun dışında, ortaöğrenim çağı ve daha yukarısındaki izleyici grubu için hem perdede sunduğu yüksek görsel kalite, hem de dur durak bilmeyen çılgın temposuyla son derece eğlenceli bir gösteri…
