Tüketicinin korunmasında ve haklarının hayata geçmesinde önemini sürekli vurguladığım belediyeler bütün çağrılarımıza rağmen asli fonksiyonlarını yerine getiremiyor. İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı''nın 1997-1998 yıllarında, halkla yüzyüze ileşitim halindeki Zabıta Teşkilatı bünyesinde bir tüketici bürosu oluşturarak attığı ciddi adımlara rağmen bugünkü durum düşündürücüdür. Belediyeler, halka hem psikolojik, hem de fiziki anlamda çok yakın konumda. Halk, şikayetini Ankara''yla değil, belediyesiyle paylaşıyor. Bu anlamda Belediye Başkanlarının dikkatini hem tüketiciyi hem de kendi yönetimlerini ilgilendiren önemli bir gelişmeye çekmek istiyorum;

Sanayi ve Ticaret Bakanlığı bir süredir Tüketici Kanunu''nda değişiklik öngören bir Kanun Taslağı üzerinde çalışıyor. Taslağa ilişkin eleştirilerimizi içeren ve Bakanlığa gönderdiğimiz yazıda 4077 Sayılı Tüketici Kanunu''nun Belediyeleri ilgilendiren boyutuyla ilgili önemli hususlar yer alıyor. Bunlardan biri tüketiciyi istismar edenlere uygulanacak cezalarla ilgili 26''ıncı madde. Bakanlık bu maddeyle kendisinin bütün kamu ve özel kuruluşları hizmet kalitesi açısından denetlemesine imkan verecek bir düzenlemeye gitmiş. Ancak denetlemeyi Bakanlığın yapması mantığı son derece yanlıştır. Çünkü bu durumda ortaya, örneğin; Bakanlığın hizmet kusurunu kendisinin denetlemesi gibi bir tuhaf durum çıkacaktır. Şu husus daha da vahim; Taslakla, belediyelerin etiket gibi konularda cezai yaptırım yetkileri tamamiyle ellerinden alınmak istenmekte denetleyen konumda ise daha önceki yazılarımızda belirttiğim gibi belediyelerin tek başına yetkili olmaları hükmü kaldırılmakta; Bakanlığın ve Belediyelerin ayrı ayrı aynı konuda denetleme yetkisine sahip oldukları bildirilmektedir. Taslak yasalaşmadan Belediye Başkanlarının tehlikenin farkına varmalarını diliyorum. Bu konuda yazmaya devam edeceğim.