"Talih, saadet unsurunu" geri döndürmek için yapılan en eski geleneklerden biridir.
Orta Asya'dan Anadolu'ya uzanan, zamanla unutulan ya da hala kullanılan en eski adetler kimimize eskileri hatırlatırken kimimiz ise "Biz bunları hala yapıyoruz" dedirtiyor.
Gelinliğin üzerine bağlanan kırmızı kurdeleler, nişan törenlerinde yüzüklere bağlanan kırmızı kurdeleler, okumaya yeni geçmiş çocukların yakasına takılan kırmızı kurdeleler; hep uğuru ve kısmeti temsil eder.
Mevlit ve İlahiler sadece Anadolu’da uygulanan müzikli anlatımlardır. İslam dininde ölünün ardından mevlit merasimi diye bir uygulama yoktur. Osmanlı tarihinde ilk Mevlit, 1409-10 yıllarında Bursalı bir fırıncı ustası olan Süleyman Çelebi tarafından yazılmıştır.
Anadolu’nun kimi yerlerinde köpek uluması uğursuz sayılmaktadır. Köpeklerin bazı olayları önceden algıladıklarına ve bunu uluyarak anlattıklarına inanılır.
Anadolu'da kuşların, böceklerin o suluklardan su içmesinin, ölmüş kişinin ruhuna fayda edeceğine inanılır.
Günümüzde Anadolu’da Türkmen köylerinde dokunan halı, kilim, örtü ve perdelere işlenen desenler, giysiler üzerinde kullanılan motifler vahşi hayvanları yaşam alanlarından uzak tutmak için işlemişlerdir.
Anadolu’da halk arasında “nazar” olgusu çok yaygın bir inanıştır.Bazı insanların olağandışı özellikleri olduğu ve bakışlarının karşılarındaki kimselere rahatsızlık verdiğine, kötülük getirdiğine inanılır. Bunun önüne geçmek için “nazar boncuğu” “deve boncuğu” “göz boncuğu” vb. takılır.
Su berekettir, kutsaldır. “Su gibi çabuk dön, ak geri gel, ak çabuk, kazasız belasız git” demek için su dökülür gidenin arkasından.
Eski Türkler göçebe oldukları için, daha önce girmedikleri ormanlara girerken, ormandaki kötü ruhları kovmak için ağaçlara vurup bağırarak gürültü çıkarırlarmış.
Anadolu'da su içerken insan akli başından kaçabilir diye kafa elle tutulurmuş.
Sol ayakla geçmenin kişiye uğursuzluk getireceğine inanılır bu yüzden ilk adım atılırken sağ ayakla basılır.
