Peygamber Efendimiz’in (sav) şanının yüceliğinin bir alameti de Resulü’s-Sakaleyn oluşudur. O, hem insanlara hem de cinlere peygamber olarak gönderilmesidir. Resulullah’ın (sav) peygamberliği umumi olduğu için cinlere de mesajını iletmiştir.
Kur’an-ı Kerim’de Cin suresi bulunmakta ve yirmi sekiz yerde onlardan bahsetmektedir. Hiçbir yoruma gerek duyulmayacak kadar, cinlerin varlığına Kur’an ve hadislerde değinilmektedir.
Mekke’de katılaşan kalplerin hidayete erme imkânının olmadığını gören Resulullah (sav), bir çıkış yolu bulmak ve yeni bir merkez oluşturma gayesiyle Taif’e gitmişti. Ancak orada, taşlanmış, üstü başı kan içinde kalmış, mahzun olarak dönmüştü.
Taif dönüşü Nahle denilen yerde namaz kılarken, o bölgeden geçen Nusaybin cinleri Peygamber Efendimiz’i (sav) dinlemiş ve Müslüman olmuşlardı. Hatta arkadaşlarının yanına döndüklerinde, onları da İslam’a davet etmişlerdir. (İbn-i Hişam, İslam Tarihi, c. 2, s. 78-79; M. Asım Köksal, İslam Tarihi, c. 2, s. 143)
Cin suresinin ilk bölümü ve Ahkaf suresinde buna değinilmektedir.
“Hani cinlerden bir grubu, Kur’an’ı dinlemeleri için sana yöneltmiştik. Kur’an’ı dinlemeye hazır olunca (birbirlerine) ‘Susun’ demişler, Kur’an’ın okunması bitince uyarıcılar olarak kavimlerine dönmüşlerdi. Ey kavmimiz, dediler, doğrusu biz Musa’dan sonra indirilen, kendinden öncekini doğrulayan, hakka ve doğru yola ileten bir kitap dinledik. Ey kavmimiz! Allah’ın davetçisine uyun. Ona iman edin ki Allah da sizin günahlarınızı kısmen bağışlasın ve sizi acı bir azaptan korusun. Allah’ın davetçisine uymayan kimse yeryüzünde Allah’ı aciz bırakacak değildir. Kendisi için Allah’tan başka dostlar da bulunmaz. İşte onlar, apaçık bir sapıklık içindedirler…” (Ahkaf Suresi, 46/29-35, Cin Suresi, 72/1-6)
Peygamberimizin Cinlerle Teması
İbn-i Mesud anlatıyor: “Bir gece Resulullah (sav) ile beraberdik. Bir ara onu kaybettik. Kendisini vadilerde ve dağ yollarında aradık. Bulamayınca; ‘Yoksa kaçırılmış olmasın?’ dedik. Böylece geçirilmesi mümkün en kötü bir gece geçirdik. Sabah olunca, bir de baktık ki Hira tarafından geliyor.
“Ey Allah’ın Resulü, biz seni kaybettik, çok aradık ve bulamadık, bu sebeple çok kötü bir gece geçirdik” dedik.
Allah Resulü (sav) buyurdular ki:
“Bana cinlerin davetçisi geldi. Beraber gittik. Onlara Kur’an-ı Kerim’i okudum.”
Ve Resulullah (sav) bizi alarak cinlerin izlerini, ateşlerin kalıntılarını gösterdi.” (Müslim Salat, Tirmizi, Ebu Davud, Kütüb-i Sitte, c. 4, s. 243, H. N. 786)
Tirmizi’den gelen bir rivayette, Allah Resulü’nün (sav) cinlere Kur’an-ı Kerim okumasından bahsetmektedir. Cabir (ra) şöyle diyor: “Bir gün Peygamberimiz, sahabelerin karşısına geçerek onlara başından sonuna kadar Rahman suresini okudu. Sahabeler sureyi hiç ses çıkarmadan dinlediler. Okuma bittikten sonra Peygamber Efendimiz şöyle buyurdu:
“Ben bu sureyi cinlere okumuştum ve onların sureye karşı tepkileri sizinkinden daha güzel olmuştu. Çünkü ‘Febi eyyi alâi rabbikümâ tükezzibân’ ayetini her okuyuşumda `Ey Rabb’imiz, senin hiçbir nimetini inkâr etmeyiz, hamdolsun sana’ demişlerdi.”
Bu rivayet de Resulullah’ın (sav) bizim bilmediğimiz zamanlarda da cinlere tebliğ ve irşat çalışmalarını yaptığını gösteriyor.
Cinler de mükelleftir
İnsanlar nasıl sorumlu ise aynı şekilde cinler de sorumludur. Bu amaçla Allah (cc) onlara da peygamberler göndermiştir.
“Ey cin ve insan topluluğu! İçinizden size ayetlerimi anlatan ve bugünle karşılaşacağınıza dair sizi uyaran peygamberler gelmedi mi! Derler ki: ‘Kendi aleyhimize şahitlik ederiz.’ Dünya hayatı onları aldattı ve kâfir olduklarına dair kendi aleyhlerine şahitlik ettiler.” (En’âm Suresi, 6:130)
Âlimler, Peygamber Efendimiz'in cinlere de gönderildiğinde ittifak etmişlerdir. Cinler de insanlar gibi ilahî emirlere muhatap olup iman edenler cennete, kâfirler de cehenneme gidecektir.
Evrensel risalet sahibi, ins ve cinnin peygamberi, Sevgili Efendimiz’e (sav) sonsuz salât ve selam olsun.
