1959'da Üsküdar Musiki Cemiyeti'nde eğitim almaya başlayan ve musiki sanatına 7 yüzden fazla eser hediye eden Amir Ateş, yetişen gençliğin Türk Müziği'ne olan ilgisizliğinde gençlerin bir suçu olmadığını ifade etti:
"Biz gençlere ne verdik ki ne bekliyoruz. Bütün çevrilen filmler, şu anda televizyonlarda gösterilen skeçler, oyunlar bed seslerle güya hafif müzik adı altında, pop müzik adı altında, biz bile dinleye dinleye ara sıra onları terennüm eder hale geldik. İşte gençlerimize bunlar aşılanıyor" dedi.
Osmanlı döneminde edebiyat ve sanat alanındaki başarının cumhuriyetten sonra kaybolduğunu savunan Ateş, sözlerine şöyle devam etti:
"Şükürler olsun, Türkiye'de Allah demenin bile yasak olduğu günlerde biz kellemizi koltuğumuza aldık 'ya Allah ya bismillah' diyerek Amir Ateş korosuyla radyolarda bu programları yapmaya başladık. Ben ne tenkitler aldım, ne tehditler de aldım hatta. 'Siz tekrar irticayı hortlatmak mı istiyorsunuz' gibi pek çok şeylere muhatap oldum. Sonra yıllarca devam etti bu, o zamanlar tek kanal vardı, TRT vardı sadece. Daha sonraları yavaş yavaş tek tük ilahi çalışmaları başladı. Bizim talebelerimizdi ilk başlayanlar. Sonraları çoğalmaya başladı fakat öyle şeyler okumaya başladılar ki ne ilahi ile ne sanat ile uzak yakın alakası olmayan şeyler ile milleti 'aa ne kadar da güzel' dedirtecek hale geldiler. Hasılı aynen sanat müziğinde olduğu gibi dini müziğimizde de hemen dejenerasyon başlamış oldu. Biz bunlara başta Üsküdar Musiki Cemiyeti olmak üzere yavaş yavaş bir kural getirmeye çalıştık ama kafi değiliz -bir avuç ve de kendi içimizde- ne kadar yararlı olabiliriz? Ama bu abuk sabuk şeylere 'dur' diyecek bir zaman mutlak surette gelecektir."
