Omurilik felci nedeniyle tekerlekli sandalyeye bağımlı yaşayan Çetin Korkut, ellerini kullanamamasına rağmen bilekleriyle kitaplar yazarak, engeller karşısında alternatif çözümler yaratılabileceğini gösteriyor.
Merkezi Marmaris'te, yat imalatı ve restorasyonu alanındaki uluslararası bir firmanın sahibi olan Korkut, omurilik felci nedeniyle 18 yıldır tekerlekli sandalyeye bağımlı olmasına rağmen hayata sımsıkı sarılanlardan.
İşindeki başarısıyla çevresinde "duayen" olarak kabul edilen Korkut, bedensel engelinin başarısının önüne geçmesine izin vermezken, bir işveren haline gelip sadece kendisi değil başkaları için de emek ve ekmek kapısı yaratarak, örnek bir davranış sergiliyor.
Başarılarını anlatan Korkut'a göre ise, başarı "engelli" veya "engelsiz" olmaktan değil, donanımdan geçiyor.
Bu noktada, hem zihinsel ve ruhsal becerilerini geliştirmeye hem de kullanamadığı organları yerine alternatifler yaratmaya çalışarak hayata devam ettiğini dile getiren Korkut, ellerini kullanamayınca bileklerini geliştirdiğini dile getirdi.
Daha önce "Sen hiç deniz gördün mü?" isimli şiir kitabı ile "Yalınayak" adlı deneme yayımlayan ve bir kaç ay önce üçüncü kitabı "Sol yanım aşk" romanını çıkaran Korkut, bu süreci şöyle anlattı:
"Kitap yazmak zor iş. Hele yazmak için gerekli olan bazı becerilerinizi yitirmişseniz daha da zor. Parmaklarını kullanamayan birisiyim ama alternatif becerilerimi geliştirdim ve zihnimi güçlü tuttum. Kendi geliştirdiğim teknikle bileklerimi kullanarak kitaplarımı yazıyorum. Bilgisayar klavyesindeki harf tuşlarına, bileklerimin el ile birleştiği yerdeki kemiklerimin çıkıntısıyla basıyorum. Bunu yapabiliyor olmaktan gurur duyuyorum."
Çocukların kalem tutmayı öğrenmesi için yüzlerce kez pratik yaptırıldığını hatırlatan Korkut, şunları dile getirdi:
"Ama yaşamlarının bir döneminde bu becerilerini yitirildiklerinde, hayattan da diskalifiye ediliyorlar. Halbuki yine çocukluğumuzda olduğu gibi bardağı ya da kalemi her zamankinden farklı tutarak alternatif becerilerimizi geliştirebiliriz. Ağzıyla resim yapan, ayağıyla yazı yazan insanlar görüyoruz. Toplum bunları 'mucize' diye tanımlarken, ben onları alternatif becerilerini devreye sokmuş, hayata kaldığı yerden devam eden insanlar olarak tanımlıyorum".
