Artık Süper Lig’de son viraja girildi. Önümüzde sadece 11 maç ve 33 puan var. Lider Trabzonspor’un en yakın takipçisi Konyaspor ile arasındaki puan farkının 17 olduğundan yola çıkarsak matematiksel olarak her şeyin olabileceği olasılığı artık pek de mümkün değil. Sadece puan farkı değil, takipçilerin oyun ve sonuç istikrarsızlığını da göz önünde bulundurursak, haftalar önce yazdığım “o sene bu sene” iddiam daha da güçleniyor.
Şöyle bir baktığımızda; oyunu savunmadan kurmaya çalışan Alanyaspor karşısında Trabzonspor farka giderken, Aynı Alanyaspor’un oyunu savunmadan kurgulamaya çalışan Konyaspor karşısında elde ettiği farklı galibiyet bu istikrarsızlığa en net örnek. Bu oyunu Alanyaspor ile Konyaspor oynayamadı ama Trabzonspor, özellikle sezonun ilk yarısında oynadı ve bu zamana kadar da bu oyunla geldi. Bir haftada uygulanacak bir formasyon olmadığı için de kopya çekmeye çalışanlar hüsrana uğradı. Bir ölçüde tuzağa düştü.
Trabzonspor’u diğer takımlardan farklı kılan sadece oyun formasyonu değil tabi ki. Bunun en önemli göstergesini değişen kadrolara rağmen düşünce birlikteliği içinde her futbolcunun mücadele ve inanç güçlülüğünü gösterebiliriz. Her ne kadar takım bütünlüğü içerisindeki bazı oyuncuları imha etmeye çalışanlar olsa da oynayanı, oynamayanı, hastası, sakatı fark etmiyor. Futbolcuya dayalı düzenden teknik adama dayalı düzene geçişi ve bunun getirdiklerini sonraya bırakarak günümüze dönersek...
Kazandıkça artan birliktelik duyguları sezon boyunca hınca hınç doldurulan Akyazı’daki Medical Park Stadı’nı aşıp önce Trabzon’u, şimdilerde tüm Türkiye ve Avrupa’daki Trabzonsporlular’ı sardı. Geçen sezon ligin bu haftalarında bu sezonu işaret eden Abdullah Avcı, bir yıl sonra mutlu sona ulaşmaya ramak kala son Kayserispor maçında olduğu gibi halen daha oyun formasyonunda değişiklikler deniyor.
Siopis ile ikinci bölgeyi kontrol ederken, Bakasetas ve Abdülkadir Ömür ile hücumu destekleyen anlayış, yüksek pas bağlantısının sekteye uğraması nedeniyle rakibin kontrataklarına mahkum oldu. Oyuna ve takım bütünlüğüne değer veren biri olarak futbolcuları bireysel değerlendirmediğim için ikinci yarıdaki oyunu daha değerli buluyorum. Futbolcu değişiklikleri ile anlayışı değil ama oyunu tamamlanan Trabzonspor, taraftarının desteği ile coşkulu oynayınca muhteşem bir geri dönüşe imza attı.
Alanyaspor ve Kayserispor maçlarından sonra artık ligin geri kalanında her hafta şampiyonluk turu atacak bir takım izleyeceğiz kanısındayım. Bu nedenle bir kez daha tekrar etmemde fayda var. Bu güzelliklerin bozulmaması için misafir takım tribünlerini de açın artık. Hani dedik ya, rakipleri Trabzonspor’u artık ligin dışında bir takım olarak düşünüyor. Peki bizim buraların ligin içinde olan takımları ne yapıyor?
GZT Giresunspor 6 puanlık maçta Göztepe’yi mağlup ederek ateş hattının dışında kaldı. Haftalardır kazanamamanın stresiyle bu maça çıkan Çotanaklar, ateş hattındaki rakiplerinin nefesini ensesinde en derinden hissedecek kuşkusuz. Bundan sonra rakipleri ile oynanacak maçlar GZT Giresunspor’un kaderini belirleyecek.
Çaykur Rizespor için söylenecek bir şey yok. Bir takımın kaderi ile bu denli alenen oynanmasının bir izahı, vicdani bir açıklaması yoktur sanırım.
Galatasaray ile iki maç oynayan Atmaca, bu iki maçta sokak ağzı ile adeta doğrandı. Rize’deki maçtan sonra bu kadar hassas bir dönemde tartışmalar altında bu maçı yöneten Ümit Öztürk’ün, anlaşılan o ki Cüneyt Çakır olma hevesi hiç eksilmedi ve duyguları ağır basarak maçın önüne geçti.
Belli ki ligin zirvesini istediği gibi dizayn edemeyenler bu boşluğu ligin alt sıraları ile dolduruyor... Her ne kadar ligin zirvesi ile yakından ilgilensek de bundan sonra bir gözümüz de alt sıralarda olacak.
- Dip not:Hiçbir şampiyonluk insan canından daha değerli değildir.
