Sonuçları Nature dergisinde yayımlanan araştırma çerçevesinde bilim adamları, Antarktika'daki devasa Pine Adası buzulunun alt kısmındaki çökeltileri inceledi.
Buzulun sırtını saran çamurlu çökeltileri analiz eden araştırmacılar, ılık suyun, karaya oturmuş haldeki buzulda sıkışma noktasının arkasında 1940'ların ortasında bir oyuk oluşturmaya başladığını tespit etti.
Araştırmacıların bu tarihten emin olmalarının bir başka nedeni, çökeltilerde plütonyum izlerine rastlanmaya başlandığı nokta oldu.
Bilim adamları, erimenin,1939-1942 yıllarında görülen el Nino olayının neticesi olabileceğini açıkladı.
BBC'ye konuşan İngiliz Antarktik Araştırma yetkilisi Dr. James Smith, buzulun en başta bir sırta bağlı olduğunu ama zamanla bu sırttan uzaklaşmaya başladığını ve hızlı küçüldüğünü belirtti.
Daha önceki uydu görüntüleri, buzulun 1970'li yıllarda tamamen büyük kütleyle bağlantısını kopardığı ortaya çıkarmıştı ancak bu parçanın ne zaman ayrılmaya başladığı bilinmiyordu.
Pine Adası buzulu her yıl okyanuslara 130 milyar ton buz bırakıyor.
Buzul sadece geriye doğru hareket etmiyor, aynı zamanda her yıl 2 metre kaybederek hızlı bir şekilde eriyor. Diğer saha çalışmaları ve bilgisayar modellemeleri çok hızlı bir çökmenin bile mümkün olabileceğini gösteriyor.
