Sevmek dediysem öyle 5 yaşındaki çocuğun “En çok kimi seviyorsun?” sorusuna verdiği cevaptan bahsetmiyorum. Sevmek diyorum! Her haliyle ve her şartta… Sonuna kadar saygı ve anlayışla! Sevmeyi sevmekten, aşkı sevmekten bahsediyorum… Ondan hiçbir zaman kaçmadan ve vazgeçmeden yaşamaktan bahsediyorum. Her günün sonunda başını yastığa koyarken içindeki sevgiyle mutlu olmaktan ve onunla yarını düşünmekten daha güzel ne var ki? Hayalindeki evi, evliliği ve eşi bulmaktan emin olmaktır sevmek! İşte ancak o zaman her gece uyku tatlı, sabahın ilk ışıkları da keyifli olur… Sevmek, tat katmaktır hayata! Bence bir yemeğin tadından anlamaktan çok, onun kıymetini bilmek ve hakkını vermek gibidir. En güzel yemek, her zaman içine sevgi katılandır! Hatta ne için yaptığının önemi, nasıl yaptığından bile fazladır. Öyle ya, yarışmada birinci seçilen yemek bile çoğunca tabakta kalır…

Seviyorsan, özlemeyi bilirsin…

Dillere destan aşk ve sevgilerde neden hep özlem vardır, bilir misiniz? Çünkü o sevgiler her zaman birbirine saygı göstermiştir. Ne isyan ne de yalan vardır onlarda! Kavuşamamak değildir onların derdi… Çünkü yıllar sonra bile olsa bir araya geleceklerinden emindirler. Öyle ya, yan yana durmakla sevmemişlerdir ki! Onlar sevgilerine, olayları ve mesafeleri bahane etmezler. Çünkü onlar en uzak mesafelerin bazen iki gönül arasında olduğunu bilerek ne mesafelere ne de olaylara yenilirler… Onlar için bir daha sevmek ancak özlemleri bitince mümkündür! Çünkü yan yana gelseler bile bitmeyen bir özlemle sevmiş, uzak kalınca da sonsuza kadar sevecek gibi özlemişlerdir… Sorumluluklarını kalplerinde yaşadıkları içindir ki; bazen ömürlerinin sonuna kadar birbirlerini beklemişlerdir… Peki, sen özlüyor musun? Üzülme, özlüyorsan seviyorsun demektir ve senin sevginden onun haberi mutlaka vardır! Hatta öyle bir an olur ki; sen onun hemen yanı başında bile olursun… O aşklar nasıl tarihe geçti sanıyorsun?

Seviyorsan, kabul etmeyi de bilirsin…

Israr olmaz sevgide. Zorla güzellik olmayacağı gibi, çoğu zaman güzellikle de olmaz bazı şeyler… Sevginin değeri, ona gösterilen kıymetle anlam kazanır! Gidene güle güle demek, insanın sevgisine saygısıdır. Gidene kal demekse, o sevgiye saygısızlık! Hani derler ya aşkın gözü kördür diye, inanmam… İnanmam çünkü aşk, kalbin gözüdür. İşte, kalp kör olmayacağı gibi günü gelince de görür gözün gördüğünü! Sevmek, kabul etmektir ama gidenle kabul eden arasındaki fark büyüktür. Her kabul de, insanın içindeki sevgi büyürken her giden de ise küçülür. Kimileri içinde kalan küçücük sevmeye değer şeyleri beyhude yere doldurmaya çalışırken kimilerini ise mutluluk, her an bakışından taşan sevgisiyle hiç ummadığı anlarda bile bulur… İşte mutluluğun da sırrı budur!

Akla karayı seçmektir çoğunca sevmek!

Ne gridir, ne de alacalı bulacalı. Önceleri pembe pembedir, heyecanlı! Kısa bir süre sonra ya normale döner ya da oluveriri kıpkırmızı… Normal dediğim de aslında insanın ruh rengidir. İşte o da ya aktır ya da kara! Sana da akla karayı seçmek düşer çoğunca…

Neden gelinlikler genel de beyazdır, bilir misiniz?

Ya da damatlar çoğunca neden siyah giyer?

Üzgünüm yerim bitti!

Bu yazı da haftaya biter…