Bu turnuvalara katılmayı alışkanlık haline getirmiş, gruptan gol yemeden çıkmanın güveni ve evinde oynamanın psikolojik etkisiyle sahada yer alan İtalya karşısında, ülke insanının yarattığı sinerjiyi arkasına alan ve oyuncu kadrosunun çoğunluğunun rakibin arenasından gelmiş olması Türkiye’nin karşı hamlesiydi.

Beklentimiz her ne kadar yüksek olursa olsun bir de gerçeklerin olduğundan yola çıkarsak, dün gece bu gerçeklerle yüzleşmemiz ilerisi için önemli kazanımların elde edilmesi adına önemliydi. Kimin ne yaptığından çok böylesine zor bir karşılaşmayla başladığımız turnuvayı nasıl başladığımızdan çok nasıl bitirdiğimiz önemli. Başta da belirttiğim gibi rakip takım futbolcuların arenasında, onların koşullarında mücadele eden futbolcularımızın ortaya koyduğu yüksek direnç özellikle ilk yarıda üst seviyede uygulanırken, savunma ile ikinci bölge arasında alan daraltarak oluşturduğumuz tampon, rakibi engelledi fakat kazanılan topların hücum organizasyonuna dönüşmesinde aynı başarıyı gösteremedik.

Oyuna baskılı başlayıp, takımımızın blokları arasına girerek pas bağlantılarını kesen ev sahibi takım, önde baskı yapmayarak tuzağa düşmeyen milli takımımız karşısında her ne kadar etkin göründüyse de kaleci Uğurcan ile savunmamızın direnci İtalyanların yine de iştahını kesmedi.

Oyunu iki yönlü oynayan Okay Yokuşlu’nun kontrolündeki ikinci bölgeyi özellikle ilk yarıda Ozan Tufan, Hakan Çalhanoğlu, Yusuf Yazıcı ve Kenan ile daraltan Millilerimiz, ikinci yarıda hücum anlamında bu görüntüsünden sıyrıldıysa da önde yakalanıp bir anlık kademe anlayışının bozulmasıyla talihsiz bir gol yedi. Ardından gelen ikinci gol ise moralleri bozdu.

Şenol Güneş ve oyun karakteri yüksek, dirençli ve motivasyonu üst düzey olan Bizim Çocuklar, her şeye rağmen dün geceden kazanımlar elde ederek inançlarını ve inancımızı turnuvanın sonuna kadar taşıyacaktır.