Geçen haftaki yazımızda genel değerlendirme yapıp, “Parçadan bütüne emin adımlarla” başlığı altında; “Kötü takımın iyi yöneticisi, iyi yöneticinin kötü takımı olamaz. Takım, yöneticinin en önemli göstergesidir” demiştik. Bu yazımızın ardından Trabzonspor, Antalya’da liderliğini değil ama yenilmezlik serisini sonlandırdı. Sonrasında rakibi olarak Konyaspor, Hatayspor ve Başakşehir’i yok sayarak İstanbul’un diğer üç takımını rakip gösteren yazar-çizer ve futbolcu eskilerinin kahır mektuplarını okuduk. Bu kısa serzenişimizden sonra gelelim sadece tuttukları takımların çevresinde kenetlenip, başlarını kumdan çıkartıp Türk futbolunun kurtuluşuna vakit harcayamayanlara. Toplumun sesi olmamasına rağmen anlaşılmaz kalabalık kelamlarla toplum adına konuştuklarını iddia edenler; şikayetlerinin temel sebebini, en başında kaçırdıkları ya da görmezden geldikleri olayların ve durumların oluşturduğunu fark etmez, sonra da onlardan şikayet ederler. Görmezden geldikleri o küçük detayların nelere sebebiyet verdiğini, nasıl bir çözümsüzlüğe dönüştüğünü, ne tür bedeller oluşturduğunu sonuçlarına katlanmak durumunda kaldıklarında anladılar ama anlatamıyorlar.

İşte tam bu söylediklerimi anlatan durumu 1969 yılında Amerikalı Philip Zimbardo isimli suç psikoloğunun, ismini “Kırık cam teorisi” diye koyduğu deneyde görüyoruz. “İlk camın kırılmasına ya da çevreyi kirleten ilk duvar yazısına izin vermemek gerek. Her şey böyle başlıyor” notundan anlıyoruz ki ilk taşı atan, ilk camı kıran, ilk mağlubiyeti alan aynı. Hepsinde de arkada duranların iştahı artıyor ve o zaman da sürü psikolojisiyle hamle yapma isteği artıyor. Trabzonspor için geçerli olan da bu teorinin oluşturduğu evrensel sıkıştırmanın kıskacından bir an önce çıkmak. Kaza olarak nitelendirilen Antalyaspor mağlubiyeti bordo-mavili takıma fazla zarar vermedi görüşündeyim. Anadolu’nun diğer takımları Trabzonspor’a rakip olacakların dalını budağını keserken, bordo-mavililerin, Antalya’da sadece sakalı kesildi.

Trabzonspor’a sadece 3 puan kaybı dışında konum olarak fazla zarar vermeyen bu maçı kaybederken sanırım ki teknik heyet ve yönetim de bundan kazanımlar elde edecektir. Ayaklar yere basılacak, camia daha fazla kenetlenip, saflar sıklaştırılacak. Çünkü bu camia öylesine travmalar yaşadı ki bir yenisini kaldıracak güçte değil. Ya şaibeli sezonlar yaşamış ya da kazandığı Sivasspor maçını hükmen kaybedip, 5 maç seyircisiz oynamak zorunda bırakılarak daha sezon başında hedefsiz kalmıştır.

Trabzonspor’a yine saldırılacaktır. Sahada mücadele eden rakipten, saha dışında eli taş tutana, yetmedi Brütüsler’le taşı alan koşacaktır. Bundan sonra sadece kelebek camı kırık bir otomobille yol alacaksınız. Bir başka camın kırılmasına izin verirseniz bu sizi daha da zayıflatır ve taşı alan peşinize koşar…