Çocukluk yıllarında annenin dizinde, babanın yanında, kardeşlerinle beraber, gözlerini fal taşı gibi açıp, meraktan öldüren masalları yeniden dinlemeyi özlemedin mi?

Mahallende yan komşunun mahcup, güzel kızına aylarca bakıp, bir minik tebessüm görürüm diye uykusuz kaldığın geceleri ve sabahları, o masum evlilik planlarını özlemedin mi?

Annenin kahvaltıda, dualarıyla açtığı su böreğini, çaya düşen kaşığın sesini, demliğin buharını, domatesin kokusunu ve ailenin sabah sofrasındaki neşesini özlemedin mi?

Gençlik yıllarında sokakları beraber arşınladığın, parasızlıktan bir sigarayı paylaştığın, yarım ekmek arası helva yediğin dostunun, yeniden koluna girip, aynı sokaklarda dolaşmayı özlemedin mi?

Betonların arasından kaçıp, kendini bıraktığın toprağın o muhteşem kokusunu, ağacın sevgi dolu dallarını, gökyüzünün tebessüm eden mavisini ve bir kuşun şarkısını özlemedin mi?

Kaç aydır kalbini, yüreğini, içinden ırmaklar akan gönlünü, bir dosta sarılarak ferahlatmayı özlemedin mi?

Bir yol arkadaşının sıcak tebessümünü, hesapsız kucaklamasını, karşılıksız sevmesini ve unutulmaz iyiliklerini özlemedin mi?

Adını, soyunu, kimliğini, kim olduğunu bilmediğin halde sokakta sana gülümseyen iyi bir insanın, uzattığı elmanın tadını özlemedin mi?

Bilmediğin bir mescitte, bilmediğin insanlarla saf tutup, omuz verip namaz kıldıktan sonra, o can u gönülden yapılan kucaklaşmayı özlemedin mi?

Bu dünyadaki tüm makamları, koltukları, unvanları, zenginlikleri bir anda unutturan ve hepsinden daha kıymetli olan evladının ilk adım atmasını izlemeyi özlemedin mi?

Yüzüne değen minik elleri, bacağına sarılan zayıf kolları, boynuna hoplayan ince bedenleri, o dünyalara değer yavrunun gülüşünü, neşesini, sesini özlemedin mi?

Bir yere gittiğinde Müslüman olduğun için sana güvenen, inanan, saygı duyan, malını emanet eden, senden kötülük gelmeyeceğine emin olan insanların bakışını özlemedin mi?

Seher vakti, namazı kılıp turuncu, mavi ağaran gök yüzüne bakmayı, ibadetin sana verdiği huzuru, sükunu, dinginliği ve mutluluğu özlemedin mi?

Bir sahafı gezmeyi, rutubet ve küf kokan kitaplar arasında dolaşmayı, eski bir derginin sayfalarına dalıp gitmeyi ve huysuz sahafla sohbet etmeyi özlemedin mi?

Kimse bilmeden, kimselere söylemeden bir garibanın evine gidip, kapısına gizliden kumanya bırakmayı ve oradan ayrılırken, sadece senin ve Allah’ın bildiği o iyiliğin ruhunda yarattığı ılık huzuru özlemedin mi?

Evinde, ailenin yanında, etrafında çocukların, sevdiklerin, büyüklerin, akrabaların ve dostların varken, derin bir nefes alıp içinden, sana bu güzellikleri veren Allah’a şükreden iç sesi özlemedin mi?

Bir dostun evine aniden kestaneyi, bozayı, dondurmayı, meyveleri, lahmacunları alıp gittiğin ve evin içinde hep beraber başlayan mutlu kargaşayı, sohbeti, gülümsemeleri özlemedin mi?

Hele bir dakika iki gözüm, neleri özlediğini bir düşün... Bunları yapmana engel olan şey daha mı kıymetli?