Sezonun başlamasına sayılı günler kala transfer hareketliliği had safhaya ulaştı. Özellikle 4 büyük kulüp içerisinde transfere hızlı başlayanlar diğer kulüplerin yönetimlerini zora soktu! Diyeceksiniz ki, “Bir kulübün yaptığı transfer, başka bir kulübün yöneticisini neden zor duruma soksun?” Bu biraz da komşunun ya da akrabanın yeni bir şey almasından sonra, “Onlarda var bizde niye yok. Onlar aldı biz neden almadık” diyen eşin tavrı gibi. Çünkü buradaki rekabet sadece derbi anlarında yaşanmıyor. Maç izleyen seyirci sayısından satılan kombineye, yapılan transfer adedinden zarar edilen transfer rakamına, forma sponsor gelirinden sosyal medyada alınan etkileşime kadar, saha dışında büyük bir rekabet ve kıyaslama var. Tabi transfer dönemlerinde bu rekabet zirve yapıyor. Sosyal medyadan tutun da sokağa kadar, yönetimlere “Onlarda var bizde niye yok. Onlar aldı biz neden almadık” baskısı yapılıyor. Spor programlarında da ana gündem bu olunca, başkanlar çok hesap kitap yapamadan, belki 2 liraya alacağı adama 3 lira vermeyi göze alarak hareket ediyor. Hatta rakibinin talip olduğu oyuncuya talip olarak 3 liralık adamı 4 liraya bağlıyor.
O yüzden transfer süreçlerinde, genel kurulların yetki verdiği yönetimler ve yönetimlerin görevlendirdiği profesyoneller, rakiplerin transferleri nedeniyle oluşan kamuoyu baskısına göre değil, ihtiyaca göre, maddi olarak sınırları aşmadan hareket etmeli. Gecikmiş gibi görünen transferlerin, son haftada gelip şampiyonluk süreçlerine nasıl katkı yaptıklarını defaatle gördük. Tabi en makulu; herkes transferini tamamlasın kamplar tam kadrolarla yapılsın ama o da çok kolay bir şey değil. O yüzden ihtiyaç neyse doğru tespit edilip ekonomik kısmı da ince eleyip sık dokunmalı. Çünkü işin sonunda kongrelerde hesabı “Onlarda var bizde niye yok” baskısını kuranlar değil, “Onlar aldıysa biz daha alasını alırız” diyerek ihtiyaç dışına çıkanlar ödüyor. Tıpkı, eşinin baskısından dolayı, borcunu ödeyemeyeceği evi arabayı alıp sonunda icrayla muhatap olan adam gibi.
