Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’ne geçildiği zaman, en çok tartışılan konulardan biri Meclis’in etkisinin azalacağı idi.
Meclis-i Mebusan’ın kuruluşundan bugüne kadar halkın talepleri vekiller üzerinden hükümete ulaşmıştır. İddiaların aksine yeni sisteme geçildikten sonra da durum değişmedi.
Her sistem değişiminde yeni duruma uyum sağlayamayanlar olduğu gibi, yeni sistemde aksamalar da olur. Ankara bürokrasisini bilen tecrübeli insanların en fazla üzerinde konuştukları konu, milletvekillerinin durumundan ziyade müsteşarlık makamının yeni sistemdeki yeri idi.
Yeni sistemde bakanların Meclis dışından atanmasının, başlangıçta şaşkınlıkla karşılandığını biliyoruz.
Memleketin bazı bölgelerinde bir milletvekilinden devletin bütün fonksiyonlarını icra etmesini bekleyenler vardır. Yeni sistemde Meclis’in yasama görevi ile sınırlandırılması böyle bir beklentisi olanlarda şaşkınlığa sebep olmuştur.
Yaptığımız bir sosyal araştırmada, seçmenin Meclis’teki vekillerle ne kadar alakadar olduklarını sorduk.
“Bir önceki seçimde ilinizdeki vekil listeleri ile ilgilendiniz mi” sorusuna illerin büyüklüğüne göre farklı oranlarda cevaplar verildi. “Bu seçimde milletvekili listeleri ile ilgilenecek misiniz” sorusuna verilen cevaplar ilginçti. Bir önceki seçime göre yüzde 50 daha fazla ilginin olduğunu gördük.
Bütün partilerin seçmenleri bu seçimde hangi ilde kimin vekil olacağı ile oldukça ilgili. Eğer muhalefetin iddia ettiği gibi Meclis fonksiyonunu kaybetmiş olsaydı, kimin hangi partiden vekil olacağı ve vekillerin vasıfları milleti ilgilendirmeyecekti...
AK Partili seçmen kendi ilinden kimin vekil olacağı ile daha çok ilgili görünüyor.
AK Parti’nin 20 yıllık başarısının arkasında teşkilatın ve vekillerin vatandaşın taleplerini sağlıklı bir şekilde Ankara ile paylaşmasının yanı sıra, Erdoğan’ın bizzat kendi kanallarını kullanarak kamu vicdanını yaralayan meselelerden haberdar olup tedbir almasının da büyük payı var. Merhum Erbakan Hoca’mızın altın değerinde bir tavsiyesi vardı: Bir liderin başarısı etrafındakilerin açıklığı ile doğru orantılıdır.
AK Parti’nin başarısında ilginç bir ön kabul daha var: Erdoğan’ın bile bile kötü bir icraata imza atmayacağına inanan çok insan var… “Eğer bir olumsuz durum varsa Reis’in mutlaka bundan haberi yoktur” diye düşünüyor birçok vatandaş. Böyle düşünen ve sayıları hafife alınamayacak vatandaşlar bir şekilde Cumhurbaşkanı’na ulaşma arzusuyla hareket ediyorlar. Bu, en ücra köşedeki seçmenle Cumhurbaşkanı’nın kurmuş olduğu manevi bir bağdır.
Türkiye’nin gelecek perspektifinde Erdoğan ile en alttaki sessiz kitleler arasında sarsılmaz bir ittifak olduğunu görüyoruz… Zaman zaman AK Parti elitlerine sirayet eden tereddüt, Anadolu insanı ile Erdoğan’da görülmüyor. Popülizmle izah etmek kolaycılığa kaçmak olur. Bu sinerji ve inanç birlikteliği, başlı başına araştırma konusu olmaya adaydır.
İktidar partisi olmak zor bir iştir, birden çok sorumlulukları vardır. Büyüdükçe parçalanabilirsiniz, genişledikçe zayıf düşebilirsiniz.
Siyasette var olma arzusunu ikiye ayırabiliriz: Önce millet diyerek siyaset yapanlar ve önce ben diyerek politika yapanlar…
Askeri vesayet dönemlerinde savunma sanayiinin geri kalması buna en iyi örnektir. Bir füze ya da uçak alımından ülke mi kazanacak yoksa şirket ve general mi kazanacak?
Erdoğan’ın büyük Türkiye hayali ve büyük bir misyonu var. Bu misyona sahip insanların milletvekili seçilmesi, yeni sistemde de çok önemli.
Kuşkusuz siyaset dünyanın en zor işidir; kısa sürede en isabetli seçimi yapmak herkesin harcı değildir. Vatandaş sadece cumhurbaşkanı adayıyla değil, şehrinde kimin milletvekili seçileceği ile de yakından ilgileniyor.
Umarız ki küçük hesap sahipleri değil, büyük Türkiye hayaline gönül veren işinin ehli insanlar listelerde kendilerine yer bulur.
