Bir önceki yazımda bir süreden bu yana oldukça tartışmalı olan bir konunun detaylarına bakmaya çalışmıştım. Küresel gıda fiyatları ve Merkez Bankası’nın 2020 Aralık ayı Para Politikası Kurulu (PPK) toplantı özetindeki ifadelerden yola çıkarak gıda enflasyonunu incelemeye kaldığımız yerden devam edelim.

Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü’nün (FAO) Gıda Fiyatları Endeksi’ne göre küresel gıda fiyatları Mayıs 2020’den bu yana %18 artarak son 6 yılın en yüksek seviyesine ulaştı. FAO’nun tahminlerine göre iklim koşulları ve başta tahıllara yönelik olmak üzere gıda talebindeki artış gıda fiyatlarını yükseltmeye devam edecek.

Merkez Bankası’nın 2020 yılı Aralık ayındaki PPK’sının ardından yayınlanan toplantı özetinde döviz kurunun gıda fiyatları üzerindeki etkisi vurgulanmıştı ve ağırlıklı olarak gıda fiyatlarındaki artışın sorumlusunun döviz kuru olduğuna yönelik bir yaklaşım vardı. Ancak Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü’nün verileri ve Türkiye’deki fiyat hareketlerine baktığımızda durum biraz farklı görünüyor.

Aslında bu sorunun cevabını bir önceki yazımda da vermiştim ama burada yineleyeyim. Parasal aktarım mekanizmasının gıda fiyatlarını baskılamada etkisi olduğuna dair elimizde bir kanıt yok. Öte yandan kuraklık devam ediyor ve küresel gıda fiyatları da artıyor. Bu durum para politikası ile çözülebilecek bir durum olmadığı gibi gıda fiyatlarındaki artışın enflasyonda neden olduğu artışı engellemek için de faiz artırımı seçeneği işe yaramayacaktır. Aksine çiftçinin Türk Lirası finansman maliyetleri artar. Tabi 1211 Sayılı TCMB Kanunu’nda olmayan bir şekilde üstü kapalı bir kur hedeflemesi yapılıyorsa ve “piyasaların istediği gibi” sıcak para çekmeye yönelik bir strateji varsa o başka bir durum.