Başlayan her şey bitiyor. Güzel olanlar sanki daha hızlı bitiyor. Sekiz aydan bu yana Akademi Van projesi kapsamında devam eden atölye çalışmaları sona erdi.

Yetenekli iki yüz lise ve iki yüz üniversite öğrencisinin katıldığı projede, şiir, hikâye, deneme, portre, senaryo, resim ve karikatür alanlarında ders verildi.

Hocalar ise Fahri Tuna, Mukadder Gemici, İsmet Yedikardeş, Osman Suroğlu, İsmail Güneş, Fuat Arpa, Müştehir Karakaya ve bendeniz.

Van Valisi Ozan Balcı’nın himayesinde, yardımcısı Âdem Balkanlıoğlu’nun koordinasyonu, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Rektörlüğü ile Millî Eğitim ve Gençlik Spor Müdürlüğü’nün gayretleriyle gerçekleştirilen sanat edebiyat atölyelerinin bitiminde coşkulu bir kapanış töreni düzenlendi.

Öğrencilerin yazıp çizdiği eserlerin yer aldığı ve yüzlerce kişinin emeği bulunan kitaptaki çalışmalardan iki örneğe burada yer vermek isterim.

İlki Fatih Sultan Mehmet Anadolu Lisesi öğrencisi Zerdagül Gül’ün kaleminden “Sabaha Mutlu Uyanmayı Özlemek” başlıklı yazısı, ikincisi ise Yüzüncü Yıl Üniversitesi öğrencisi Şeyma İlgöz’ün “Benden Habersiz Ben” isimli şiiri.

*

Sabaha Mutlu Uyanmayı Özlemek

(Zerdagül Gül)

Bir çöküştür bu, çıkması güç olan labirenttir. Yaşamayı hiçbir zaman istemeyeceğimiz zamanlardan biridir. Üstelik bunu kendimizi güvende hissettiğimiz mekânda yaşarız. Evimizde.

Öyle bir zaman ki bu, hemen sonrasında sessizliğin kol gezdiği, sanki insanların hiç yaşamadığı bir mekân hâline gelir. Dile getirmek istemiyorum o iki heceyi. Çok iyi bilirim ki duymayı ve söylemeyi en nefret ettikleri kelimedir artık. Tahmin edersiniz.

Yaşanılanları tekrar tekrar anımsamak ise en acısı. Benzer hikâyeleri çokça gördüm ve duydum fakat hiçbiri bu kadar acıtmamıştı. Hiç bu kadar üzmemiş, hayatı sorgulatmamış ve acıları karşısında hayatım hiç bu kadar utanmamıştı.

Sizlere sizi mutlu edecek cümleler kurmayı isterdim ama üşüyen, açlık çeken, uykusuz kalan, karanlıkta ışık bekleyen binlerce insanın varlığını bilmek, ne beni ne de sizleri mutlu yaşamaya devam ettiremez.

Yaşayanlardan dinledim, dostluk kurdum, kardeşlik ettim. Gazeteye ya da haber ajanslarına her baktığında, kendi gibi yüzlerce çocuğun öldüğü haberini alan arkadaşım, geceleri anne öpücüğüyle uyumayı, sabaha mutlu uyanmayı bilmiyor. Mutluluğu özlüyor.

*

Benden Habersiz Ben

(Şeyma İlgöz)

Korkunç bir güzellik var içimde

Benden habersiz ben

Beni yok eden

Sayıklıyor hadsizce

“Durdur bu dünyayı”

Dinlemeliyim belki de

Ama ne biçim

Çözemiyorum

Korkuyorum kendimden

Uzak durun içimdeki benden

Yavaş yavaş buharlaştırıyor ruhumu

Kaplamış her yanımı

Kalbimi dişliyor

Hissediyorum

Boğazımdan akan kanı

Duyuyorum uğultusunu

Yetişin eriyorum

Eriyorum

Eriyo

E