Trabzonspor yönetimi, yeni stat, şehir, taraftar, teknik kadro, hep beraber kenetlendiler.

Son haftalarda üst üste tüm karşılaşmaları kazandılar. İnanıyorum ki biraz daha sabır gösterilirse, Trabzonspor yine şampiyonluk yarışında bu sene olmasa bile, önümüzdeki yıllarda çok şanslı olacak. Tabi burada tekrar vurgulamakta fayda var; eğer sabır gösterilirse…

Galatasaray karşılaşmasında gördük, Trabzonspor'un alt yapıdan yetişen aslan gibi evlatları var. Yusuf Yazıcı'dan bahsediyorum. Bu çocuk ileride çok canlar yakacak. 60 dakika boyunca Galatasaray'a nefes aldırmadılar. İkili mücadeleler ve gol pozisyonlarında sürekli Trabzonspor vardı. Ta ki kırmızı kart pozisyonuna kadar. Kırmızı karttan sonra Galatasaray kıpırdanır gibi oldu ama nafile. Trabzonspor 10 kişi ile nasıl oynanması gerektiğini de herkese gösterdi. Bu arada Olcay Şahan'dan bahsetmeden olmaz. Beşiktaş'ta bıraktığı noktadan üstüne katarak devam ediyor. Helal olsun. Türkiye Milli Takımı için insan tekrardan umutlanıyor. Umarım Olcay gibi Yusuf Yazıcı da Milli takım aday kadrolarına çağrılır. Bu arada Trabzonspor taraftarı da, maçta takımını yalnız bırakmadı ve tribünleri doldurdu. Yeni stat, yeni bir ruh demekmiş meğer…

Darısı diğer Anadolu takımlarımızın başına.

Şehir ve mahalle takımlarının ruhuna çok inananlardanım. Fulham, Chelsea, Arsenal gibi Londra kentinin mahalle takımları her yıl başarılı oluyorlar. Maçlarını hınca hınç seyirci grupları izliyor. Kombineleri hemen yılın başında tükeniyor. Bizim şehir takımlarımız da böyle olabilseler keşke. Mesela tıpkı 90'lı yılların efsanesi Kocaelispor taraftarı gibi takımlarını yalnız bırakmasalar. Ucunda ölüm yok ya; yensen de olur, yenilsen de deseler. Şehirlerine ve takımlarına, yani aslında kendilerine sahip çıksalar!

Ne güzel olur…

Ne diyor güzel taraftar toplulukları,

“Yenilsen de, yensen de taraftarın senle,

Üzüntünle, sevincinle seninle birlikte…