Lise öğrencisiydim ve Antalya Atatürk Stadyumu’nda Cola Turka’nın reklam filmi çekilecekti. Delgado, Gökdeniz Karadeniz, Tuncay Şanlı ve Arda Turan gelecek dediler. Ben o gün oraya Arda Turan için gittim. Çünkü Arda bizim jenerasyonumuzun idolüydü. Futbol oynayanların umudu, Türkiye’nin göz bebeğiydi. Beni oraya götüren Arda’nın sadece o günkü performansı değildi tabii. O büyük bir potansiyeldi ve adım adım büyüyecek bir kariyerin en saf haline şahit olmak istemiştim.
Hayat, kimseyi yerinde olduğu gibi bırakmıyor, Arda’yı da olduğu gibi. Atletico’ya gidişi orada büyük bir yıldız oluşu, Barcelona’ya transferi ve sonrası...
Okullarımızın her anlamda ders olarak okutabileceği bir isim Arda Turan. Bazılarına göre sorunlu bir yıldız, bazılarına göre haksızlıklara uğrayan bir futbolcu, bazılarına göre ise çok duygusal...
Arda Turan’ın sadece istatistiklerine ve elde ettiği başarılara bakarsanız aslında büyük bir yıldızdan bahsediyor olursunuz. Ancak bu ne görmek istediğinizle ilgili. Arda’yı magazin haberlerinden ibaret saydığınız takdirde sahada yaptıklarının bir anlamı kalmıyor çoğu insana göre. Bu bir önyargıda olabilir.
Yazı, Arda Turan’ı haklı çıkarma yazısı değil elbette. Herkes kendi haklılığını yaşar. Ancak şunları söylemeden de edemiyor insan. Özellikle sosyal medyada şöyle bir güruh var. Avrupa’da yapılanları hoş görüp Türkiye’de yapanları yerin dibine sokanlar gibi. Zlatan Ibrahimovic puro içerek şampiyonluk kutlamasına çıkınca ‘kral’ oluyor mesela. Türkiye’de başarılı bir Türk futbolcu için aynısı söylenir mi, emin değilim. Ya da Trabzonsporlu taraftarlar 38 yıl sonra şampiyonluk kutlamak için sahaya girdiğinde gösterilen tepkileri hatırlayın. Sonrasında medeniyetin merkezi olduğu belirtilen İngiltere’den gelen görüntüler... Onları izlerken tepkiler azalıyor nedense değil mi? Ne kadar ilginç...
Neyse biz gelelim yeniden Arda Turan’a. Arda, son bir veda istemişti aslında kulübünden. Taraftarına ailesinin önünde gözyaşlarıyla güzel bir veda. Ancak hesaplaşmaların kurbanı oldu ve Babel ile Feghouli’ye sağlanan imkan ona verilmedi. İsteyen istediği yorumu yapabilir bu konuda. “Oh olsun” diyenler vardır eminim. Ben ise bunu hiçbir zaman kabullenmiyorum. Milli Takım’da 100 maç oynamış, formasını giydiği takımlarda şampiyonluklar yaşamış, Avrupa kupası kaldırmış bir Türk futbolcunun böyle bir sonu hak etmediğini düşünüyorum.
Değerlerinizi değersizleştirirseniz, değersizleşirsiniz...
