İsrail dört bir yanından kuşatılmış, gençlerin ellerindeki taşlardan başka silahları olmayan Gazzelilere gece gündüz, havadan uçaklarla, denizden gemilerle ve karadan tanklarla bomba yağdırıyor. Bir tarafta silahları ellerindeki taşlar olan siviller, bir tarafta da en yeni silahlarla donatılmış askerler. Böylesine orantısız silahlara sahip güçler arasındaki çatışma, bir savaş değil, bir topyekün öldürmedir, bir büyük cinayettir, dehşet verici bir soykırımdır.

*

Nasıl dünyada, ''kimse Srebrinka''da Boşnaklar gibi ölmedi, Boşnakların Srebrinska''da gördüklerini kimse görmediyse'', aynı şekilde, ''kimse Gazze''de gördüklerini kimse görmedi.'' Diriliş Düşüncesi''nin mimarı Sezai Karakoç''un, yıllar önce ''Kutsal At'' şiirinde Cezayir için söylenenler, Bosna ve Filistin için de geçerlidir. Fransa gibi, Sırbistan gibi, kana susamış, kan susuzluğu çeken İsrail de hayatın değerini anlamıyor.

Silahlı şiddetin kaynağında, bir ülkenin başka bir ülke, bir kesimin başka bir kesim üzerinde, denetim sağlama ve son sözü söyleme tutkusu vardır. Erich Fromm''un ''Sevgi ve şiddeti Kaynağı'' kitabında ayrıntılı olarak anlattığı gibi, kan dökücü silahlı çatışmanın amacı: ''İnsanlara acı çektirmektir.'' Şiddet severlere göre, kendini savunma gücünü yitirmiş insanlar üzerinde, onlara zorla acı çektirmekten, onları korku ve dehşete düşürmekten daha güçlü, bir baskı ve egemenlik kurma yolu ve yöntemi yoktur.

*

Dünyayı, Habil''in istediği gibi bir yeryüzü cennetine dönüştürmek istemeyenler, Kabil''in istediği gibi, bir yeryüzü cehennemine dönüştürürler. Hayatı yaşanır kılmaktan dehşete düşenler, hayatı yaşanmaz kılmak için, oluk oluk kan dökmekten çekinmezler. Albert Camus, ''Caligula'' oyununda, bu düşünceyi, ''Öldürüyorum, yok etmenin insanı kendinden geçiren gücünü yaşıyorum'' diyerek, dile getirir. Kabil için güç öldürmeye, Habil için güç yaşatmaya muktedir olmaktır. Yaşatmak istemeyenler, öldürmek isterler.

İsrail işgal ettiği Filistin topraklarında böylesine acımasız, böylesine zalim, böylesine kan dökücü davranmasaydı, Filistinliler ve İsrailliler arasında karşılıklı saygıya dayanan ortak bir kültürel, siyasal ve ekonomik yapı oluşturulabilirdi. İsrail''in kuruluşundan bu yana izlediği Clauswitz''in ''Topyekun Savaş'' stratejisi, işbirliği yapılabilecek bütün alanları yerle bir etti. Filistin ve İsrail''de sivil yok, herkes asker, herkes birbirini öldürmek için, fırsat kolluyor. Ancak İsrailliler silahlı, Filistinliler silahsız.

*

İnsan yapısı gereği, kötülüğe olduğu kadar iyiliğe de yatkındır. İnsanın gözü döner, insan sonuna kadar acımasızlaşır, yine de insanlıktan çıkmaz. Bunun için, kutsal kültürde, her insanın başta gelen görevi, iyilikleri özendirmek, kötülükleri önlemektir. Her insanda bir Habil ve bir Kabil vardır.

*

Anadolu''da ''iyiliğe iyilik her kişinin, kötülüğe iyilik er kişinin işidir'' denilir. Bir barış bin savaşa bedeldir.

*

Dünyada öldüren ülke değil yaşatan ülke güçlüdür.

*

Dünya dünyadan sürekli barış duası bekliyor.

*

İnsanlar, ''Barış Duası''na çıkarsa gökler açılır.

*

Savaş öldürür barış yaşatır.

*

Yaşatmak öldürmekten zordur.

*

Barış hayattır.