Engelliyi anlayamayan, ona kolaylıklar sunmayan bir toplumun kendisidir aslında engelli olan. Bu bakış açısından yola çıkılarak ülkemizde son dönemde engelliler için reform niteliğinde adımlar atıldı. Engellilerin bağımsız bir şekilde yaşamasına ve hayatın her aşamasına tam olarak katılabilmesine olanak sağlamak için özellikle son yıllarda yapılan çalışmalar artırıldı.
- Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olan tüm ortopedik engellilerin eğitim, sağlık ihtiyaçlarına katkıda bulunarak sosyal dayanışmalarını sağlayan Bedensel Engelliler Dayanışma Derneği de kamu yararına çalışmalarını sürdürüyor. Dernek Başkanı Kemal Demirel, engellilerin günlük hayatta karşılaştıkları olumsuzlukların büyük bölümünü ulaşım ve yaşam alanlarındaki fiziksel koşulların oluşturduğunu belirtiyor. Bu sorunun ise doğru kent planlamaları ve mimari çözümler üretilerek iyileştirilebileceğini dile getiriyor.
Şehir yaşamında birçok alanda, engellilerin topluma katılmasını engelleyen unsurlar bulunuyor. Engellilerin sosyal yaşama katılımında en çok karşılarına çıkan engelleri; dik merdivenler, dar kapılar, bozuk yüzeyli ve yüksek kaldırımlar, engebeli yollar, güvenlik tedbiri alınmayan alt yapı çalışmaları, engellilerin kullanımına uygun olmayan tuvaletler olarak sıralabilir. Ülkemizde engellilerin bu alanlarda kolay hareket etmesini sağlayacak önemli düzenlemeler yapıldığını söyleyen Demirel, “Sırf engelliye uygun denebilmesi için hiç bir mevzuata, mühendislik hesabına uymayan, sağlıklı insanların bile çıkmakta zorlandığı rampalar karşımıza çıkabiliyor” dedi.
Türkiye'de yönetimsel olarak engellilerin bağımsız bir şekilde yaşamasına ve hayatın her aşamasına tam olarak katılabilmesine olanak sağlamak için özellikle son yıllarda birçok çalışma yapıldığını söyleyen Demirel, açıklamasını şöyle sürdürdü:
“Asıl problem toplumsal bakış açısıdır. Bu sorunun giderilmesi de şüphesiz eğitim ile ilgilidir. Engellilerin ulaşımı ile ilgili Bedensel Engellilerle Dayanışma Derneği olarak İstanbul Büyükşehir Belediyesi ve İETT ile ortak yapılan çalıştaylar sonucu gözle görülür gelişmelerin kurumlar tarafından yapıldığı izlenmektedir. Bunun yanında uygulamada, engellilerin binişini kolaylaştıran rampa sistemi olan bir otobüsün şoförü, görevinin engelli bireye de bu hizmeti vermek olduğunun bilincinde olmadığı ve bu rampayı açmadığı taktirde yapmış olduğunuz tüm yatırım çöpe gitmektedir. Yönetimsel olarak yapılan tüm yatırımlarla birlikte, ulaşım hakkının herkese sağlanmak zorunda olan anayasal bir hak olduğu bilincinde eğitimli personelin de bir bütün olarak değerlendirilmesi gerekir. İnsanımızın toplumdaki engelli bireylerle yaşama daha duyarlı yaklaşabilmesi için bu tür kurumlarda ve kamu alanlarında empati uyandıracak ortak projelerinde daha çok yer alması kanaatindeyim.”
