İnternet, mobil teknolojinin de gelişimi ile hayatımızın her alanına nüfuz ediyor. Gündelik hayatımıza dair tüm alışkanlıklarımız dijital yaşamın getirdikleri ile değişime uğruyor, dönüşüyor. Adeta her birey kendi Matrix’inde yaşıyor. Sahip olduğumuz cep telefonlarımız, hayatımızın rutininde önemli yer kaplıyor. Evde, işte, toplu ulaşımda, sosyal ortamlarda dijital yaşamın sunduğu olanakları sonuna kadar kullanıyoruz. Tarihte ilk kez insan ve teknoloji bu denli içiçe geçmiş ve adeta hibrid bir yaşam formu oluşturmuş durumda. Bu yeni hibrid yaşamın arkasında ise çoğu 20 yıl öncesine kadar varolmayan şirketler yatıyor. Apple, Microsoft, Google, Facebook, Amazon vb. şirketler sundukları ürünler ile insanoğluna yeni bir çağın kapısını aralamış durumda.
The Guardian gazetesinin tecrübeli teknoloji editörü Charles Arthur’un ilk kez 2011’de yayınlanan ve son olarak 2014’te güncellenen Dijital Savaşlar adlı kitabı, dijital dünyaya hakim olmak için mücadele eden üç önemli şirkete odaklanıyor. 1998’i milat olarak alan yazar, üç büyüklere, o dönem farklı alanlarda hakimiyet kurmayı amaçlayan Microsoft (yazılım), Apple (donanım) ve Google’a (internet) ve aralarındaki sert mücadeleyi bir dedektif titizliği ile irdeliyor. 1998’de üç şirket arasında Microsoft diğer ikisine göre açık ara önde olması ve piyasaya hakimiyeti ile öne çıkıyordu. 3 şirketin o dönem toplam piyasa değeri 350 milyar dolarken, Microsoft’un toplam payı bu değerin yüzde 98’ini oluşturuyordu. 2017’ye gelindiğinde sadece Apple’ın piyasa değeri 800 milyar doları aşacak ve Microsoft’un piyasa değeri ise 532 milyar dolara yükselecekti.
Charles Arthur’un kitabı aslında son 20 yılda ne denli hızlı bir dönüşümden geçtiğimizin, yıkılmaz sanılan teknoloji imparatorluklarının internet tekonolojisindeki gelişimleri doğru ya da yanlış okuyarak kritik anlarda verdikleri kararlara odaklanmamızı sağlıyor. Kitap, iki eski dost ve yaşlı kurda, Steve Jobs ile Bill Gates, rakip olarak ortaya çıkan iki Silikon Vadisi dahisinin Sergey Brin ile Larry Page’in dijital dünyaya hakim olma amacıyla yürüttükleri stratejinin adeta bir SWOT analizini sunuyor. Yazarın 1998’i milat olarak belirlemesinde “oyun değiştiren 4 kuvvet” diye nitelediği, işlemci maliyetlerinin düşmesi, internetin ulaştığı alanın her geçen gün artması, cep telefonu sayısındaki artış ve tüketicilerin alım gücünde yükseliş belirleyici. Charles Arthur bu 4 kuvveti, üç şirketin kaderini kesiştiren unsurlar olarak değerlendiriyor.
Kitabın güncelleştirilmiş baskısının 2014’te yapıldığı düşünüldüğünde, kimi okuyucu tarafından güncelliğini yitirdiği eleştirisi yapılabilir. Ne var ki günümüz teknoloji şirketlerinin iç yüzünü ve gelişim maceralarını anlamak açısından oldukça kıymetli olduğunu belirtmek gerekir. Yazar güncelleştirilmiş baskıda Çin teknoloji şirketlerinin yükselişine de dikkat çekmesi de kaydadeğer bir noktayı oluşturuyor.
Bir teknoloji kitabından ziyade bir gerilim romanı tadında ilerleyen satırlar, okuyucunun ilgisini tutmayı başarabiliyor. Bunda yazarın teknoloji alanında 25 yıllık tecrübesinin ve gazetecilik birikiminin etkili olduğunu söylemek mümkün. Yazar üç şirket arasında ayrımcılığa gitmeden objektif bir dille yaşananlara odaklanıyor ve kendi yorumunu mümkün olduğunca sınırlı tutuyor. Kitabın yazıldığı dönemde bir Steve Jobs ve Apple fırtınası yaşandığı düşünüldüğünde, yazarın bu konudaki dengeli tutumu takdire şayan denebilir, her ne kadar sonunda zaferi Jobs’a adasa da.
