Henüz dört yaşında bir çocukken ablasıyla birlikte komşularına tiyatro yapan ve ilkokul çağlarında ise profesyonel olarak tiyatro sahnesine adım atan başarılı oyuncu Wilma Elles, Almanya'da başlayan oyunculuğunu birkaç yıldır Türkiye'de devam ettiriyor. Türk dizilerinde ve sinema filmlerinde Türk seyircisiyle buluşan Elles, şimdilerde ise ATV ekranlarındaki 'Yeter' dizisinin oyuncusu. Bu zamana kadar genellikle dram ağırlıklı rolleri üstlenen Elles, 25 Mart tarihinde vizyona girmeye hazırlanan komedi filmi 'Emicem Hospital' da eğlenceli bir karakterle karşımıza çıkıyor. Trabzon'da görev yapan Dr. İsmet Eraydın'ın yazıp yönettiği film, Türkiye'nin ilk hastane sinema filmi olma özelliği taşıyor. Elles Türkiye'nin onun kariyerini etkilediğini, evlenerek Müslüman olduğunu ve hayatının bu noktadan sonra tamemen değiştiğini söylüyor. Biz de Elles ile vizyona girmeye hazırlanan sinema filmi ve oyunculuğu üzerine konuşmak için biraraya geldik.
Film trajikomik olayları ele alıyor. Hastanede çekilen bu yapımda Karadeniz inadı ile Alman disiplinini bir arada görüyoruz. Hastaneye yönetici olarak getirilen Ingrid'in disiplininden dolayı herkes bunalır ve komik olaylar yaşanmaya başlar. Haksız yere işten kovulan personel Dr. Hilmi ve Dr. Miray önderliğinde hastanenin bahçesinde direniş başlatır. Bende filmde Alman yönetici Ingrid'ı canlandırıyorum.
Senaryoyu en ince ayrıntısına kadar okudum. Filmin hastanede çekilmesi beni çok etkiledi. İlginç buldum. Gerçekleri yansıttığı için de teklifi kabul ettim. Hazırlık sürecinde çevrem ve ailemdeki yöneticilere danıştım.
Eğer hastanede çekilen bir film olmasaydı kabul etmezdim. Çünkü her an doğum endişem vardı. Filmde de sürekli doktorlarla birlikte olduğum için kendimi güvende hissettim, korkmadım. Rol gereği biraz hızlı yürüdüğüm sahnelerde çok zorlandım, ara verdiğimizde hemen oturup dinlendim. Bir de beni oyunculuk değil makyaj zorluyor. Hareketli biriyimdir, makyaj yapılırken kıpırdamadan durmak beni sıkıyor.
Senaryo gereği de olsa hastanenin işleyişini görünce şok oldum. Rolüm gereği “Biz burada kazanmak zorundayız” diyerek kazancı sağlığın önüne geçiriyorum. Aslında günümüzde de hastane yöneticileri böyle. Oradaki doktorlarda bu durum karşısında bana karşı çıkıyor. Çünkü hipokrat yeminlerinde böyle bir zihniyet yok. Biz hayatımız boyunca hastanelere hep güvendik, doktorlara hayatımızı verdik. Bu ayrıntıyı seyirciye aktarmak benim için önemliydi.
Biz doktorların hiç yorulmamalarını ve hata yapmamalarını bekleriz. Fakat böyle bir durum söz konusu olamaz. Onlarda aileler ve yöneticiler tarafından baskı altında. Dışarıda ağlayan bir ailenin yakınını hayata döndürmek kolay bir şey olmasa gerek... Empati kurmalılar. Doktorlar aslında en önemli işi yapıyor.
Evet, bu filmle o şekilde davranmamaları gerektiğini vurgulamak istedik. Biz böyle yaptıkça toplumsal farkındalık sağlamış olacağız.
Herkesin yaptığı ama gözden kaçırdığı birçok şey var. Hastane ortamlarında yaşananlar da bunlardan bir tanesi. Kötü rolleri de göstermeliyiz ki toplumumuz yapmaması gerektiğini bilsin. Ben de bu şekilde farkındalık sağlayan projelerde yer almaya çalışıyorum. Çünkü toplumun bu tür projelere ihtiyacı var.
Size gelen senaryoları neye göre değerlendiriyorsunuz?
Ben her tür filmde oynayabilirim. Benim için önemli olan senaryonun iyi yazılmış olması. Benim için tutkulu bir ekip ve disiplin olması gerekiyor. Gelen rollere karşı her zaman cesaretli davranıyorum. Başaramam diye hiç düşünmedim.
4 yaşında ablamla terasta komşulara ve ailemize tiyatro yapardık. Masalları oynardık. 10 yaşıma geldiğimde tiyatro sahnelerinde yer almaya başladım ve Almanya'da birçok tiyatro oyununda oynadım. İlk zamanlarda rol alabilmek için çok çaba sarfettim. Televizyonda küçük bir rol alabilmek için bir süre figüranlık bile yaptım. Bu zorluklardan sonra artık başrol teklifleri gelmeye başladı. Hayatımda birçok dönüm noktası var. İlk oyunculuk deneyimim ve filmimin galaya gitmesi benim için bir dönüm noktasıydı. Hayatımı değiştiren diğer nokta ise Türkiye'ye gelmek oldu.
Burada çok iyi projelere imza attım. Dizi ve filmlerin başrollerinde yer almak benim kariyerim açısından bir dönüm noktası oldu. Sonra burada evlendim ve İslamiyeti benimsedim. Bir süre sonra da ikiz bebeklerim oldu. Türkiye benim hayatımın dönüm noktası diyebilirim.
Bu tavsiyeyi bana annem verdi. Ben de kendi dinimizin dışındaki dinleri merak ediyordum ve İslamiyeti öğrenmek istedim. İslamiyet bana kapı açtı ve ben o kapıdan girdiğimde bilmediğim birçok şey öğrendim.
İslamiyete o dönemden sonra ilgim başladı, hissiyatlarım değişti. O zamanlarda ilerde islami bir ülkede yaşayacağımı tahmin etmiyordum ama çok iyi oldu. Şu an burada yaşıyor olmam benim için bir kader aslında. Burada evlendim. Çocuklarımın olması da bana büyük bir destek oldu. Hayatımı sanki baştan çizmişim gibi. Üniversitede öğrendiklerimi şu an yaşıyorum.
Rol bana geldiğinde ilk olarak anneme danışırım. Onun düşüncesi benim için çok önemli. Çok iyi bir insan. Bu yaşıma kadar onun bana yol göstermesi bana hep kazandırdı. Sürekli iyilik ve yardım peşinde. Gösterişten ve güçten hep uzak durur. Olaylara iyi yönden bakıyor ve bana alternatif gösteriyor. Bu sebepten dolayı her projemde anneme danışmayı ihmal etmem.
Başarıyı güzelliğimle, makyajım ve saçımla sağlamıyorum. Benim için önemli olan o duyguyu seyirciye verebilmek. Seyircinin kalbine dokunmaya çalışıyorum. Daha çok otantik bir karakter olabilmek için çabalıyorum. Gerçek hayatta her şey saklanıyor. Eğer oyuncular olmasaydı o duygular kitlelere ulaşamayacaktı. İyi ve kötü roller gösterilmeli ki gerçekler ortaya çıksın.
