Kayıp Kişilikler Parkı adlı hikaye kitabıyla 2016’da okurlarına merhaba diyen Ahmet Şevki Şakalar, yazı serüvenindeki ısrarını bu sene çıkan iki kitapla sürdürdü: Taş ve Öfke, Sevda Durağı.
Ahmet Şevki Şakalar, Taş ve Öfke’de nefsinden başlayarak ateşlediği bir hesaplaşmayı, ümmet coğrafyasına yayarak öz eleştiri de yapmayı ihmal etmeden sürdürüyor.
Sevda Durağı’nda ise geleneksel hikaye kulvarından modern hikaye duraklarına da uğrayarak bozkıra, Anadolu’nun ücra köşelerinde nefes veren kalabalık ailelere, fotoğraf karesine gir(diril)memiş küçük adamların büyük hikayelerini anlatıyor.
Şakalar’ın öykülerinde her okur kendinden bir şeyler bulacaktır. Çünkü yazar uzak toprakların değil, bu kırgın ve küskün coğrafyanın hikayesini yazıyor. Memleketinin mevsimlerine hitaben “İlkbahar ve sonbahar yetimdir” diyerek atıfta bulunan Şakalar, etrafına topladığı masal dinleyecisine anlatır gibi duru bir dil ile yokluğu da yoksulluğu da yaşatarak anlatmış.
Şakalar’ın her iki kitabında da güçlü gözlem gücü ve onu samimi bir dille aktarışı göze çarpıyor. Günümüz dünyasında gözümüzün alabildiğine şatafatın, gösterişin ruhumuzu daralttığı mekanlardan bizleri köy havasına, toprağa ve ruhunun ait olduğu yerlere taşır. Yazarın öykülerinde rastladığımız kişiler de gerçek hayattan esinlenilmiş olduklarına bizi ikna eder. Aykırı duruşlu Şakalar, çarpık düzeni ve bu düzen içinde kendini kaybetmiş, dönüşüm sürecini sancılı geçen insan profilini de eleştirir inceden. Sevda Durağı’nda hayattan sahneler sunar okuruna.
