Hayatın gerçek yüzünde insanları tanımak, anlamak ya da anlama çabası içerisine girmek oldukça meşakkatli hatta zor bir süreci gerektirirken roman kahramanlarını tanımak insanları tanımaktan daha kolaydır. Bu belki de, roman kahramanlarının samimi olmasından ve düşüncelerinin okunabilmesinden kaynaklanır. Roman kahramanlarının okuru aldatma olasılığı yoktur. Metnin satır aralarında ilerlerken bir roman kahramanın sevincini, hüznünü, heyecanını ve ümidini yakalayabiliriz.
Asuman, bir çabuk roman kahramanı. Kendi tabiriyle “ailenizin kızı.” Yirmi beş yaşında, babası şoför, annesi Asuman'dan bezmiş bir ev hanımı, iki abisi ve bir kız kardeşi olan içimizden biri. Çok okul görmüş, çok kursa gitmiş. Üniversite bitirmiş, bir işte çalışmayan… Kendi tabiriyle bir amacı yok. Hayatı bu. Neden kimsenin onu kebapçıya götürmediği, neden kimseyle salep içmeye gidemediği, neden instagram profilinde sevdiği bir oğlanın siluetinin görünmediği, Facebook'ta ilişki durumunun neden hiç değişmediğinin derdine düşmüş bir deli kız.
Şiir, hikaye ve çocuk kitapları alanlarında eserleri olan Bülent Ata'nın mizahi bir üslupla kaleme aldığı bir çabuk roman Asuman. Kahramanlarının dilinden, ikili diyaloglardan oluşan bir kitap. Roman kahramanı Asuman'ın hayatı ve çevresinde gelişen olaylardan örülü. Anne ve babası, abileri Vedat ve Sedat, kız kardeşi Gülendam, Mürüvvet teyze, Şaziment yenge, Heyhat dayı, Ersin, Muzaffer, Talip, Jale hanım ve çevresindeki diğer kişiler ile tabi ki annesinin biricik tavuğu Çilli'nin bir garip öyküsünün adı Asuman. Bir deli kızın romanı.
Kolay anlaşılan ve sade bir üslupla, okuru içine çeken bir yönü var Asuman'ın. Diyalogların bu kadar güçlü olması nedeniyle sitcom tadında bir televizyon dizisi kıvamında ilerliyor sayfalar. Asuman bir roman kahramanı olarak amacına ulaşıyor ve okuru bu hikayenin bir parçası yapıyor. Okur, Asuman'ın sevincini, hüznünü, heyecanını ve ümidini paylaşıyor. Bülent Ata'nın kalemini güçlendiren de bu. Roman kahramanıyla okuru özdeşleştirme başarısını yakalıyor.
Şiir, hikaye ve çocuk edebiyatı dışında ilk defa mizahi bir üslupla kaleme aldığı bu roman Bülent Ata'nın kendisinden birkaç kuşak altta yer alan yeni nesli ne kadar iyi gözlemlendiğinin de bir göstergesi. Yeni neslin düşüncelerini, hayallerini, kullandıkları jargonu ve gündelik hayata ilişkin pratiklerini 140 karaktere sığdırdığı kısa diyaloglarla okura aktarıyor. “Ben nesli” olarak adlandırılan bu yeni kuşağı anlatırken de oldukça başarılı. Belki de yıllardır TV sektöründe çalışmasının getirdiği bir yetkinlik bu. Kim bilir?
