Üniversite son sınıftaydım ilk şiirim yayımlandığında. Aynı ay hem Türk Edebiyatı dergisinde hem Kurgan’da birer şiirim yayımlandı. Şiirle ve edebiyatla ilgilenmeyen biri için şimdi söyleyeceklerim abartılı gelebilir. Rafta içinde şiirim olan dergiyi tesadüfen görünce görevliye sarılmak ve Kızılay sokaklarında koşmak geldi içimden. İlkini değil ama ikincisini yaptım. Dergicilik bir kıvılcım bana kalırsa, bu kıvılcımın sıçradığı herkes mübalağa etmediğimi düşünüp hak verecektir bana. Bu bir tutku ya da heves değil, uğrunda yorulmak bilmediğim bir ideal. Bazen öyle anlar olur ki mutfaktan su almaya üşenir insan. Şiir için yaptığım okumalar ve çalışmalar, uykusuz geceler hiç ağır gelmiyor bana. Ayın biri pek çok kişi için maaş alınan, kira ödenen, faturaların borçların ödendiği sıkıntılı bir gündür- bu kısım benim için de geçerli- ancak bir şey daha var ki ayın biri olduğunda dergiler çıkıyor; büyük bir heyecan. İlk şiirim yayımlandığında ne hissetiysem bu cevabı verirken aynı hisleri taşıyorum.
Afalladım. Boşluğa düştüm, hayalini kurduğum, özlemini çektiğim güzelliğe kavuşmuştum nihayet. Şiir maceramın başından beri ilk okuyucum olan kıymetli dostum Yaşar Can’ı aradım, sevincimi paylaştım. Şiirle ilgili poetik görüşlerimi yazdığım notlar aldığım bir defterim var. Onu aldım elime, kitabımı uzun uzun inceledim. Söylemlerimle eylemim uyuşuyor mu buna baktım.
Hayriye Ünal ve Rasim Özdenören üstatlarıma imzaladım ilk olarak. Hemen ardından da lisedeki edebiyat öğretmenim olan, bana şiir merakını aşılayan Veli İmer hocama imzaladım. Bu üç imza ahde vefa imzalarıydı.
Belgisiz Tezatlar, Hilkatten Hakikate İronik Şekilller ve Nisyan şiirlerim dışındaki şiirlerimin herhangi birinden başlayabilirler. İsimlerinden de anlaşılabilir ki daha deneysel şiirler bunlar. Diğer tüm şiirler ortak bir şiirin bölümleri gibi geliyor bana.
Kitabın ilk sayfasındaki “Bilirler ki” adlı şiir: “gece olur/ harfleri kuşanır uykusuz şairler/ bilirler ki/ tatlı değil hiçbir uyku/ sevgilinin hayalinden” dizleriyle başlıyor. Benim şiirimde bütüncül bir yaklaşımın olduğu inancındayım. Hem biçem hem muhteva olarak çelişkili tutumlardan kaçınmaya gayret ediyorum. Bu yönüyle gecenin şiirimde metafor olarak bir değeri var. Benim gece ya da gündüz yazmam bu metaforu değiştirmiyor. Ben güneşin en tepede olduğu vakitte de gecenin bir yarısında da yazsam dizelerdeki imajlar gecenin imajları.
Bana kalırsa ikisi de teknolojik araçlar nihayetinde. Temelde yazı, matbaa ve bilgisayar sözün büründüğü teknoloji çeşitleridir. Sonuç olarak şiiri yayımlamak için klavyenin sesine mahkûmuz.
