Çocuklar için yazmaya oldukça geç bir yaşta başladım. Doğrusunu söylemek gerekirse ben yazmaya çok geç başladım ve hep çocuklar için yazdım. Yirmili yaşlarda başlayan yazma serüvenim hâlâ devam ediyor. Sınıf öğretmeniyim. 20 yıldır çocuklarla vakit geçiriyorum. En çok konuştuğunuz, dertleştiğiniz kişiler çocuklar olunca bir zaman sonra onlar gibi düşünüp, onlar gibi konuşmaya başlıyorsunuz. Ruhunuz 10 yaş civarında takılı kalıyor. İsteseniz de soyut ifadeler, çok kelimeli cümleler kuramıyorsunuz. Meslek icabı çocuk edebiyatına yatkın hâle geliyorsunuz. Bu yüzden çocuklar için yazmaya başladım. Buradan yazmayı düşünen insanlara özellikle de gençlere haddim olmayarak bir tavsiyede bulunmak istiyorum: Lütfen bir an önce yazmaya başlayın. On yaşında da yazmaya başlasanız, seksen yaşında da yazmaya başlasanız yürümeniz gereken yol aynı uzunlukta. Erken başlamanın bu yolu kat etmede faydası olacağını düşünüyorum.
LEVENT SAKİN BİR ÇOCUK
Levent’in bu kadar çok sevilmesinin sebebi sanırım karakterinde gizli. Kesin konuşmak istemiyorum ama hiçbir özelliği olmayan tek kitap kahramanı Levent olabilir. Öğrencilik hayatımıza baktığımızda çok çalışkanları veya çok yaramazları hatırlarız. Ancak gayet sakin, ağırbaşlı öğrencileri pek hatırlamayız. Bu özellikteki kişiler okulun büyük çoğunluğunu oluştursa da göze batmazlar. Levent, bu büyük çoğunluktan bir tanesi. Çocuklar sanırım kendilerini buluyorlar kitapta. Levent’in sivri herhangi bir özelliği yok. Sakin, akıllı, uslu ve son derece uyumlu bir çocuk. Levent’in asıl sorunu, kardeşi ve arkadaşları. Onlar son derece eğlenceli karakterler. Belki de bu yüzden çok sevildi Levent.
Bu çok güzel ama aynı zamanda insana sorumluluk yükleyen bir cümle. Okumayı sevdiren pek çok yazardan birisiyim. İnsanlara okumayı sevdirmenin daha da önemli olduğu bir zamanda yaşıyoruz. Kendi çocukluğumda bu iş daha kolaydı. Bir sürü arkadaşımız, pek çok oyunumuz vardı. İnternet, onlarca kanal, binlerce çizgi film yoktu. Okumaya zaman kalıyordu. Kitap en eğlenceli aktivitelerden birisiydi. Ancak günümüzde kitabın mücadele etmesi gereken tablet, internet ve sosyal medya gibi pek çok rakip var. Bu yüzden okumayı sevdirmek başlı başına bir iş. Kitaplarım okumayı sevdiriyorsa ne mutlu bana! Benim de zaten yazma amacım bu aslında.
Bu konuda pek çok kitap ve yazar ismi verebilirim. Ben bir Jules Verne hayranıyım. Kitapları çocuk kitabı değil ama onun pek çok kitabını ben yazmak isterdim, diyebilirim. Onun hayal gücü inanılmaz. İlk kez sanırım 4.sınıfa giderken bir oturuşta okumuş, bitirdikten sonra bir on dakika kadar ayağa kalkamamış, adeta büyülenmiştim. “Çocuk Kalbi” bana hep farklı gelir. Neredeyse her on yılda bir okurum. Her defasında farklı duygular uyandırır bende. Onu da yazmayı isterdim. Roald Dahl’ın “Matilda”sını, David Almond’un “Dünya Büyülü Bir Yer” adlı kitabını ve ülkemizden Behiç Ak’ın “Yaşasın Ç Harfi Kardeşliği”ni de yazmayı isterdim.
