Roman, İstanbul'un hemen dışında, -özellikle o dönem- pek de İstanbul olmayan bir yerde, Haramidere'de geçen bir çocukluk ile başlıyor. Anlatıcı birinci kişi -ki bu gayet normal-; romanın, otobiyografi olması muhtemel. Değilse bile Ümit Aksoy'un ilk romanı olması hasebiyle otobiyografik öğeler, anılar içeriyor -ya da ben öyle düşünüyorum-: “İnsan bazen bir fren sesine aşık olabilir; -mutluluk ve aşk ile bir kez daha- insan bazen bir fren sesine aşık olabilir. Otostop, aslında, 'İşte bu fren sesi'nden ibaret desem yalan olmaz.”
Otostopu, bir ulaşım yönteminin ötesinde, bir oyun olmasından ise daha girift, gerçek; otostopu yaşayan ve onu tanımlamaya, bir “şey” hükmü verip açıklamaya gayret gösteren sıra dışı bir çocuğun, sıradan hikâyesi... Her Şey Biraz Eksik, Otostop Hariç; ilk aşklar, okul yılları, arkadaşlıklar, maddi imkanlar, maddi imkansızlıklar, çocukluk serüvenleri, gençlik heyecanlarıyla bir mahalle; siyasi değişimler, bültenler, magazin dergileri, sınıfsal farklılıklar, geçim sıkıntısı, terör ve daha bir çok ayrıntısı ile bir dönem romanı lezzetinde. Sadece ufak bir nokta; bu kadar çok detayı aynı anda, aynı kapta eritmek, harmanlamak muhakkak kolay değil. Nitekim Ümit Aksoy da bu seviyede biraz olsun teklemiş. Bilinçaltı oyunlarıyla, şiirsel ve çok bilmiş bir dile sahip içsesiyle vermeye çalıştığı birbirinden güzel hazır cevaplar ve dönem ayrıntıları, masumane ve bir o kadar utangaç, yer yer heyecanlı ama daima keyifli bir anlatısı olan birinci kişi anlatıcının oluşturmaya gayret ettiği atmosferi her seferinde yıpratıyor. Bu detayı görmezden gelecekler, romanı mutlak bir heyecan ile okuyabilir, ilginç veya gözden kaçmış ve -belki de- asla başka bir kaynaktan edinemeyeceği, dönemsel bilgiler edinebilir.
Ve tabii ki duygu; beş -duruma ve inanca göre altı da olabilir- duyumuzu şahlandıran, içten içe bize, geçmişte bir yerde elbet tecrübe ettiğimiz o lezzeti tekrar tattıran duygu. O da bu romandan içeri: “Otostopu en çok asvalt için özlüyorum. Yağmur yağınca yalnızca toprak değil asvalt da bir kokuyor, havalanıyor ki sormayın. Buram buram, tane tane zift kokuyor. Ne zaman bir yol yapılsa gözlerim doluyor, ağlıyorum. Neden? Bilmem, seviyorum işte. Neden olacak canım? Sizin de ömrünüz asvaltın ortasında geçse siz de seversiniz, ne olacak.”
Ümit Aksoy›un Her Şey Biraz Eksik, Otostop Hariç meraklısı için rafında bekliyor. Okur, romanı nerede bulacağını elbette bilir.
• • •
Her Şey Biraz Eksik, Otostop Hariç
Ümit Aksoy
160. Kilometre Yayın - Raskol'un Baltası
Mart 2016
200 sayfa
