Terör tartışmalarında güvenlik ve siyaset camiamızın ruhuna nüfuz etmiş eski alışkanlıklar var. Mücadele o kadar uzun sürdü ki, alışkanlıklar bağımlılığa dönüştü. Dönüp vedalaşmamız gerekenler üzerine düşünemedik…
Bir Türkiye daha kuracak kadar da para harcadık. Hiç huzur bulamamış ekonomimiz bir de buralara oluk oluk para döktü. Elbette paranın önemi yok. Ama yavaşlattılar bizi…
Ama kazandık. İç hainleri, dış ortakları sürüyle mevcut, Şeytan’ın aklına gelmez yöntemlerle bize saldıran ‘özel bir terör türünü’ yendik. Sınırlarımızdan attık…
Şimdi attığımız yerden bize bakıyorlar!
BİR BİZ YAPABİLİRDİK, YAPTIK…
İstisnalar, ihanetler yok mu? Çok! Ama onlar zaten milli kronolojiye hiç ait olmadılar ve tarihin ‘ilgili yerinde’ kimileri unutuluyor kimileri çürüyor…
2015-2016’da yaşananlar ellerindeki son kartı masaya atmalarıydı. Önce terörü diriltemeye çalıştılar ardından hainleri ortaya saldılar.
Ve yine yenildiler…
Uzatmayayım ama unuttuğumuz kutlamayı hatırlatayım; Kazandık! Bir tek biz yapabilirdik, yaptık…
LOBİNİN LOBİSİNİ YAPANLAR…
Şimdi başka eşikte duruyoruz…
Kapımızın önüne koyduğumuz terör ve arkasındakilerle mücadele…
Vedalaşmamız gerekenler var…
’80 ve ’90’lı yıllar boyunca, 2000’lere kısmen sirayet eden, terörün iç-dış dinamikleriyle uğraşırken geliştirdiğimiz, bazılarını el yordamıyla denediğimiz, bazıları kısmen başarılı bazıları başarısız olmuş fikirlerden arınmamız gerekiyor…
Terörün sahibine terörü bitirmesi için propaganda yapacaksınız! Büyük akıl…
Bugün büyük büyük ekranlara çıkıp, “70 yıldır ABD’den silah alıyorsunuz devam edin işte” mealinde konuşan, “Çok para gidiyor bu atılan bombalara, işe de yaramıyorlar” diyen akademisyenler var. “Dağı taşı dövüyorsunuz” şeklinde klişe okumanın mirasıdır. Bugün dağ-taş dövme mi kaldı? Gözünden vuruyorsunuz, ‘gözünüzle’ de görüyorsunuz…
Maalesef.. Müzelikler ama varlar…
’90’lardan miras bagajdan seslenenler, terörü etkisiz hale getirmek için o yılların yöntemlerini öneriyorlar. Türkiye terörü aşmakla kalmadı, ülke içinde tüm bölgelere ekonomik paylaşım ve sunduğu hizmetleri de şaşırtıcı boyutlara yükseltti. Bugün on yıllardır terörle anılan şehirleri, ilçeleri kıyaslamak için o yıllarda orada olmak lazımdı. Ben oradaydım, biliyorum…
DIŞ POLİTİKANIN ‘TOGG’U…
O gün terörle mücadelenin muhatabı terör örgütüydü. Bugün ABD, Rusya hatta Çin. İsrail’i, İran’ı, Irak’ı, Suriye’yi bile yeri geldiğinde konuşuyoruz. Bu da boy ölçüsü değil mi?..
O günlerde boyunuzu aşardı çünkü ölçü onların elindeydi. Bugün kamuoyu, “PKK’yı vuruyorsun iyi de ABD’yi niye vurmuyorsun” diye iktidara kızıyor. ‘ABD’yi vurmak kolay değil’ diyenler haklı ama en azından artık herkes, “malın sahibini” biliyor. E, bu da ölçüdür…
Hepsi bir tarafa, “onlar sizi niye vuramıyor”? Çünkü Türkiye sadece güçlü bir orduya değil stratejik diplomasiye de sahip…
Mensubu/müttefiki bulunduğunuz tüm Batı örgütleri/ülkeleri örneğin Rusya’ya yüklenirken, siz dört dörtlük iş çıkararak dışında nasıl kalabildiniz? Bagajdan çıkardıklarınızla mı?
Değil elbette.. Araba yeni.
