Herhangi bir alanda yazıp-çizen, birikim ortaya koyan herkesin temel meselesi tecrübe aktarımı olmalı. Bunun bir tercih değil vazife olduğu kanaatindeyim. Hem teorik, hem de pratik olarak ciddi bir öğrenme süresi isteyen sinemada da tecrübe aktarımı hayati derecede önemli. Zamanı, mekanı, mesafeyi bahane etmeden üzerine düşeni yapmalı herkes. Zira zamana, mekana ve mesafeye rağmen aktarım bekleyen sinema gönüllüleri var.

Geçtiğimiz hafta tam da bu minvalde kendimizi test edebileceğimiz bir süreç yaşadık. Online Sinema Eğitimi (OSE) platformu çatısı altında başlanan uzaktan temel sinema eğitimi, set kurup film çekilerek tamamlandı. Almanya, Amasya, Ankara, Bursa, Mersin, Urfa, Düzce ve İstanbul’dan 20 genç bir araya geldi. 3 ay boyunca yapılan çevrimiçi eğitim sonrası İstanbul’da da birlikte 4 gün geçirdiler ve imece usulü bir film ortaya çıkardılar. Başından sonuna kadar her aşamasını birlikte hayata geçirdiler. Yapımcısından sanat yönetmenine, senaristinden görüntü ekibine, yönetmeninden set görevlisine kadar her biri kendilerindendi. Online denilerek başlanan bir eğitim yüz yüze set kurup film çekilerek tamamlandı.

Açıkçası o gençleri sette canla başla çabalarken, birbirlerine omuz verirken, öğrenerek çalışırken görünce sinemaya olan inancım arttı.

Binlerce kilometre mesafeden gelip İstanbul’da film çekmenin izahı ne olabilir? Heyecan, diyebiliriz. Doğrudur da... Ancak yetmez. Bir şeylerin peşinden gitmek, aramak, katkı sunmak, başarabilmek ve arayışın peşinde eser ortaya koymak...

Bu manzaraya dair en ufak bir katkım olduysa kendimi mutlu hissederim. Tecrübe aktarımı, heybede olanın paylaşımı böyle bir şey olsa gerek.

İçinde kendimin olduğu bir organizasyonu bu köşeye taşıyıp taşımama meselesini çok düşündüm. Belki uzun süre de taşımam. Lakin çok önemsediğim ve şahit olduğum manzaraya kayıtsız kalamadım. Hiç alakam olmasa da aynısını yapar mıydım? Cevabım evet olduğundan bu çabanın daha geniş kitlelere ulaşması için üzerime düşeni eksik etmemeye çalışıyorum.

Salgın sürecinden en çok etkilenen sektörlerden biri olan sinema endüstrisi, irili ufaklı böyle çabalarla geleceğe tutunacaktır. Anadolu’da sinema ile arasında mesafe olduğunu düşünen, ulaşması gereken kişilere ve film çekim imkanlarına uzak kaldığını kabul etmiş sinema gönüllülerine ulaşmak gerekli. Herkes elini taşın altına koymalı. Bakanlıklar, belediyeler, dernekler, vakıflar ve her kurumsal yapı toparlayıcı olmalı.