“İnsan mutsuzken dikkati hep kendine döner. Kendini çok ciddiye alır. Mutlular, yani kendilerini gerçekten sevenlerse, pek düşünmezler kendilerini. Mutsuzu neşelendirmeye çalıştığında, istemez, karşı çıkar. Çünkü dikkatini kendinden ayırıp evrene yöneltmek zorunda kalacaktır. Mutsuzluk, kendine düşkünlüğün varacağı son noktadır.”

(Parfümün Dansı/Tom Robbins)

“Gölgen yok senin, ayak izlerin yok/ Neden mi?/ Acılar barınmamış ki sende;/ Mutluluk yok, mutsuzluk yok.”

(Üçlükler/Edip Cansever)

“Mutsuzluk anonimdir her şeyden önce, yakaladığı kişileri kişiliklerinden yoksun bırakır ve nesneleştirir onları. Kayıtsızdır, bu kayıtsızlığın soğukluğudur; metalik bir soğukluk, dokunduğu herkesi ruhunun derinliğine kadar dondurur. Onlar asla ısınamazlar artık. Herhangi biri olduklarına artık bir daha inanamazlar.”

(Tanrı’yı Beklerken/Simone Weil)

“Bana derler gam yükünü sen götür/ Benim yük götürür dermanım mı var.”

(Karacaoğlan)

“Mutsuzluk üzerine atılmadı, üstüne çullanmadı; yavaşça sızdı, neredeyse tatlılıkla sokuldu. Büyük bir dikkatle yaşamına, hareketlerine, saatlerine, odana işledi, uzun süre gizli tutulmuş bir hakikat, reddedilmiş bir gerçeklik gibi; direşken ve sabırlı, incecik, zorlu mutsuzluk, tavandaki çatlakları, çatlak aynadaki yüzünün kırışıklarını, dizilmiş oyun kağıtlarını ele geçirip sahanlıktaki musluktan damlayan suyun içine girdi”

(Uyuyan Adam/Georges Perec)

“...bu dünyada ne mutluluk vardır ne de mutsuzluk, sadece bir durumun öbürüyle kıyaslanması vardır, hepsi bu. Sonsuz mutluluğu hissetmeyi sağlayan da, sonsuz acıyı çektiren de sadece budur, yaşamanın ne kadar güzel olduğunu öğrenebilmek için ölmeyi istemiş olmak gerekir...”

(Monte Cristo Kontu/Alexandre Dumas)

“Hissetmemek ıstıraptan kaçınmaktır, ama zevkten de kaçınmaktır. Mutluluk yeteneğimiz ne kadar artarsa, mutsuzluk yeteneğimiz de artar.”

(Aşk Şiir Bilgelik/Edgar Morin)

“Ruhum kendi inceliğine yakışır bir şeyler yaşamak istiyor, gerçeğin zoraki aboneliğine yenik düşmek istemiyor.”

(Mutsuzluk Zamanlarında Mutluluk/Wilhelm Genazino)

“Gam çalışıp çabalayan kimsenin önünde bir aynaya benzer. Bu zıt olan şeyde buna zıt olan şeyi görür, sabırda muradına ulaşmayı, gamda neşeyi seyreder. Zahmetten, eziyetten sonra da onun zıddı, yani genişlik, zevk ve neşe yüz gösterir.”

(Mesnevi/Hz. Mevlana)

“Yaşadıklarının bir düş olduğunu hissetti yalnızca; mutluluk ya da mutsuzluk, insanlar ya da yalnızlık, geçmiş ya da gelecek bir düştü.”

(Kızıl/Stefan Zweig)

“Tedbirini terk eyle takdîr Hudâ’nındır/ Sen yoksun o benlikler hep vehm ü gümânındır/ Birden bire bul aşkı bu tuhfe bulanındır/ Devrân olalı devrân erbâb-ı safânındır/ Aşıkda keder neyler gam halk-ı cihânındır/ Koyma kadehi elden söz pîr-i mugânındır”

(Divan/Şeyh Galib)