1966 yılında Amerika’nın tanınmış yalan makinesi uzmanı
, güvenlik görevlilerine poligraf aygıtının kullanımının eğitimini verdiği okulunda uykusuz bir gece daha geçirdi.
Sonra sırf eğlence olsun diye, yalan makinesinin elektrotlarını kocaman yapraklı tropikal bitkisinin üzerine yerleştirdi.
çeşitli korku, sevinç, şaşkınlık gibi durumların elektriksel değişimlerini ölçtüğüne göre, belki bitki de su dökünce seviniyordur diye alaylı alaylı güldü.
Bitkiyi suladığında galvanometre zikzaklar çizerek aşağı doğru indi.
Oysa yukarı doğru bir hareket bekliyordu Backster.
Kibriti alıp bitkiyi yakmayı düşündüğünde
bitki galvanometrenin ibresini tavan yaptırdı.
İnanamadı Backster. “Nasıl yani?” dedi kendi kendine “
Bitki düşüncelerimi mi okudu
?”
İnsanlık tarihinin önünde yeni bir dünya açılıyordu artık. Deneyler deneyleri kovaladı.
Bitkilerin sadece düşünceleri okumakla kalmayıp çevrelerindeki her şeyi hissettikleri de çıktı ortaya.
Ve Amerika’da bazı adli vakalarda bitkilerin şahitliğine başvurulmaya başlandı.
Bitkiler asla yanlış sonuç vermiyordu çünkü
yalan nedir bilmiyorlardı.
Bu çalışmalar makale olarak yayınlanmaya başlayınca dünyanın dört bir yanından bilim adamları konu üzerinde çalışmalara başladılar.
; koparılmış bir yaprak, kendisine güzel sözler söylenmesi durumunda normal yapraktan aylarca uzun süre canlı kalabiliyor, insanların düşüncelerini okuyabiliyor,
kötülük yapanları hafızasına kaydedebiliyor,
bu bilgileri diğer bitkilere aktarıyor, yanındaki bitkinin susuz kalması durumunda kendi suyunu onunla paylaşıyor.
Bitkiler, bütün canlılarla iletişim kurma konusunda bizim hayallerimizin ötesinde bir hassasiyete sahip.
Bitki dünyasında müthiş bir yardımlaşma ve paylaşma var.
Yukarıdaki bilgiler biri araştırmacı gazeteci
, diğeri hem biyolog hem de antropolog araştırmacı bir akademisyen
’un birlikte yazdıkları
adlı kitapta yer alıyor.
Bu çalışmalara tıp dünyası da ilgisiz kalmamış ve
dergisi
’in çalışmalarından övgüyle söz ederek, çalışmaların tümüyle bilimsel olduğuna dikkat çekilmiş. Bilim dünyasında bu çalışmalar
olarak isimlendiriliyor.
Bitkilerin çevresiyle bu kadar ilgili ve duyarlı
olması konuyla alakalı daha önce çok duyduğum bir hikâyeyi aklıma getirdi.
Hikâye şöyle; memleketin birinde uzun süre yağmur yağmamış. Köylünün ekini kurumak üzere yağmur duasına çıkmışlar, kurban kesmişler ama nafile.
Nasıl olacak derken köyün büyüklerinden biri akıl vermiş; Komşu şehirde
tecrübeli güngörmüş bir ihtiyar
var, gidin ona danışın hatta getirebiliyorsanız buraya davet edin.
Bizim köylülerden bir ekip çıkmış yola varmış söylenilen ihtiyar bilgenin kapısına; “Efendim durum böyle böyle. Bizim için gelseniz dua etseniz de mahsulümüz yanmasa” demişler.
tamam çıkalım yola demiş. Varmışlar kurak bölgeye.
Köye giren ihtiyar yanındakilerle tek tek evleri dolaşıp içinde oturanlarla hâl hatır edip gezerken bir evin önünde
yaşlı bir kadın ve iki tane küçük çocuğun
oturduğunu görmüş.
Ev dediysek kerpiç yapı zor ayakta duruyor, rüzgârdan çatının bir tarafı uçmuş.
Tecrübeli ihtiyar hâl hatır sorunca yaşlı kadın güler yüzüyle; “
Hamdolsun sağlık sıhhatimiz yerinde geçinip gidiyoruz. Bu sene Rabbim bize müsaade etti, çatı aktığı için şükür yağmur yağmadı, torunlarım da ıslanmadı.
” deyince güngörmüş ihtiyar köylülere dönmüş; “
Bulutlar bile sizden merhametli
olmuş. Yağmurun gelmemesinin sebebi bu. Bu çatıyı hemen tamir edin” demiş ve evine dönmüş.
Çatı tamir edilip duvarlar güçlendirilince hava kararmış, yaşlı kadın oradakilere teşekkür ettiğinde de yağmur damlaları düşmeye başlamış.
Yukarıda buna
dedik ama bilim insanlarının dediği gibi
ağaçlar ve bitkiler insanların yaptıklarına karşı bu kadar duyarlı ise bulutlar, rüzgarlar ve güneş neden duyarlı olmasın.
Yağmurun afete dönüşecek kadar çok olması ya da kuraklığa yol açacak kadar az olmasının sebebi aşağıdaki
iki ayaklıların bencilliğinin tavan
yapmış olması mıdır acaba diye de düşünmeden edemiyorum.
