
Vahiy, Allahtan insana bir iletişimdir. Yani Allah-insan ilişkisinin, Allah’tan insana doğru olanını temsil eder. İnsanın Allah’a yönelik iletişimi ise kulluk bilinci ve ibadet sayesinde gerçekleşir. Rabbimizin keremi ve cömertliği, bu iletişimde insanı nesne durumuna düşürmemesinde, insana da kendisiyle iletişim kurabilmesi için vasıtalar sunmasında zühur eder.
İnsanın sevgisini, korkusunu, teslimiyetini istismar etmeyen yegane mercii Allah'tır. İşte bu noktada Allah, kendisinin özne, insanın da nesne olmasını istememektedir. Çünkü Allah'ın beklediği kölelik değil, kulluktur. Köle ile kulun farkını ise şöyle açıklayabiliriz; hiçbir efendi, kölesinin irade kullanmasını istemez. Çünkü kölenin iradesi arttıkça efendinin onu yönetme yeteneği kaybolur. Onun üzerindeki saygınlığı gider. Oysa Allah kul ilişkisi böyle değildir. Aksine Allah bizatihi iradeyi veren ve kullanılmasını emredendir.










