Türkiye, muhalefet açısından tarihinin en kötü seçim sürecini yaşadı. Hakkında ne söylersek içimizi soğutmayacağı için hiçbir şey dememeyi daha uygun bulduğumuz küçük, gücü kendinden menkul kaset mafyasına dönüşmüş bir yapının peşinde, koca bir seçim sürecini maalesef heba etti.
Her gittiği meydanda kavuklu ve pişekar rolünü tek başına oynayarak, sadece tapeler üzerinden teatral bir şov yapmanın muhalefet etmek olmadığını halk verdiği oyları ile gösterdi.
Kesin olan şu ki, Türkiye"de başta bir kısım medya, onların içi boş kuklaları, çıkarcı lobiler, camia destekli de olsa artık toplumu etkileyemiyor, baskı altına alamıyor, yönlendiremiyor, dolayısıyla siyaseti şekillendiremiyor. Güç ve karar artık tamamıyla halkın eline geçmiş durumda. Halk kendi kaderini kendi geleceğini kendi istediği doğrultuda veriyor. Hiçbir iç ve dış baskı grubu ve hiçbir illegal oluşum bu gücü tersine çeviremiyor.
Böyle oldukça da iktidarı kaybeden geçmişin egemenleri ve onların kuklaları her zavallının yaptığı gibi son noktada küçümsemeye, hakaret etmeye başlıyor.
Bunlar içinde en anlaşılamayan grup sosyalistler ve sosyal demokratlar. Akademisyeni, aydını, demokratı, daha düne kadar Ecevit"in peşinde Karaoğlan diye yürüdüğü zaman devrimin müjdecisi saydıkları işçiyi, emekçiyi, köylüyü, işsizi, ev kadınını, ne zaman ve neden terk ettiler, kimse anlayamadı. Ne zaman bu geniş kesimlerin tercihleri alay konusu olmaya, toplumun hor görülen kesimi olmaya başladılar ve egemen kesimle uzlaşıp halktan uzaklaştılar onu hepimiz kaçırmışız anlaşılan.
Seçim ve seçim sürecinde yaşananlara bakıldığında siyasal alanda iktidara alternatif bir muhalefet sorununun camia sorunundan daha büyük bir sorun olarak karşımızda olduğu söylenebilir
Seçmen tercihlerinin muhalefete ciddi bir ders verdiğini kabul etmeyen, kendini galip ilan eden bir muhalefet anlayışının oy verenlerinin zekası ile alay etmekten vazgeçmesi gerekiyor.
Toplumda kendisini muhalif olarak konumlandıran kesimlerin, mevcut siyasi parti ve kadrolarını dönüştürmenin
mümkün olmadığı anlaşıldığı için, kendilerini ifade etmek ve ülke gerçekleri çerçevesinde siyaset yapmak için yeni kadro ve kurumsal yapılara yönelmesi gerekiyor. Aksi taktirde muhalefetin bu yetersizliği ile kitleleri sürüklediği kaybedenler ve sürekli kaybetmeye mahkûm olanlar psikolojisi, toplumun geri kalan kısmında derin
krizlerin yaşanmasına neden olabilir. Dolayısıyla, muhalefet açısından bakıldığında
Türkiye"yi daha kötü günlerin beklediğini söylemek kehanet olmaz.
Sonuç olarak CHP, gittikçe artan bir ilkesizlik ve gittikçe daralan seçmen tutumu, oy dağılımı ve coğrafi alan açısından BDP"ye benzemektedir. Bir yanda kaset üzerine kurulu muhalefet diğer yanda Ankara"da seçimi alma hırsı adına yapılan yanlış ittifak, CHP"nin bütün ülkede bedel ödemesine neden olmuş, Ankara hedefi de tutmamıştır. Görünen o ki, istifa etmeyi düşünmeyen Kılıçdaroğlunun kasetinin zamanı gelmiştir.
