Trabzonspor hayal kırıklığı yaratmaya devam ediyor. Öylesine devam ediyor ki, kolay kolay düzelmeyecek gibi. Trabzonspor gibi bir takım sahasında iki gol atıp mağlup oluyorsa herkes şapkasını önüne koyup düşünmeli. Kadro mühendisliği, oyun formasyonu, yapısal özellik ve takım olma özelliği bir yana, mevcudu değerlendirme aczine düşmüş bir oluşumdan bahsediyoruz. Teknik adamının maç öncesi, “kazanmak için böyle bir kadro yaptım” diyerek Abdülkadir Ömür’ü hamle oyuncusu olarak kenarda oturtması, oyuna aldığında da sağır sultanın bile kenar oyuncusu olmaz hükmü verdiği pozisyonda oynatması futbol aklı olamaz. Abdülkadir Ömür’ü değersizleştirirken Umut Bozok’u kantarın ağır kefesinde değerlendirirken sahiplenmek çokta adilane bir duruş gibi durmadı.
Bu kısa değerlendirmeyi yapmamdaki amaç; Sayın Bjelica’nın maç önü ve sonrası değerlendirmeleriyle ilgili. Yoksa hiçbir zaman bireysel olarak oyuncu değerlendirip sonucu oyuncuya göre yorumlamam. Savunmada adam ve alan paylaşımını sağlıklı yapamayan, ikinci bölgede geçişleri hızlı yapmaya çalışırken telaş yapan, pas bağlantılarını sağlıklı kuramayan, hücum organizasyonlarında çoğalamayan ve rakip savunmanın oyun kurmasına izin veren bir anlayışın çok da kazanma şansı olamazdı.
Güçlü oyunu güçlü oyuncularla oynarsınız. Çağımızın futbol anlayışında koşacaksınız ama doğru koşacaksınız. Trabzonspor’a baktığımızda bıraktık doğru koşmayı, Bakasetas dışında koşan oyuncu yoktu. Tamam takım yeni, henüz birbirinin ismini bile söyleyemeyen oyuncular var fakat futbolun dili birdir ve bu dili futbol oynamaya yatkın ve bu anlamda yeteneği olan herkes kullanır.
Kaybetmek dünyanın sonu değil elbet, fakat kaybederken de büyüklüğünü kaybetmeyeceksin. Oynayacaksın, yetmedi kavga edeceksin, o da yetmediğinde duruşun olacak. Maçın son anlarında kalecini son ümit olarak rakip kale alanına göndermeyeceksin, gönderemezsin de…Oyuncu gücün yok, oyun gücün yok, geçişlerin yok, hücum organizasyonun yok, rakibinin arkaya yaslanmasını sağlayacak formasyonun yok. Bunlar olmayınca bireysel olarak oyuncuyu değerlendirme hakkında yok.
Oyuncuları değerlendirirken atarlı-giderli konuşup, aba altından sopa göstermeye çalışırsan korkarım ki bu tehlikeli restleşmenin altında teknik adam olarak sen kalırsın.
Sen gel bu takımın tek sorumlusu olarak zaten gerilmiş camianın sabrını daha fazla germe… Futbolculardan sonra tüm iyi niyetiyle futbolu sana teslim etmiş olan yönetimle de restleşmeye kalkma.
Bu yazı skora bağlı yazılmış bir yazı değil. Geçen hafta Galatasaray maçından sonra da belirttiğim gibi futbol sadece oyuncu topluluğunu bir araya getirerek oynanan bir oyun değildir. Futbol; oyuncu bütünlüğü, oyun bütünlüğü ve düşünce bütünlüğünü sağladığınız zaman size keyif verir, sonuç aldırır ve zirveye taşır. Maalesef Trabzonspor’da bunların hiçbiri olmadığı gibi, her oyuncu kendi yeteneği dahilinde bir şeyler yapmaya çalışıyor ama sonuçsuz kalıyor. Bu oyunun ve skorun tabii ki sadece günah keçisi teknik ekip değil. Oyuncuların da kendileriyle yüzleşerek bu sarmaldan çıkmaları gerekiyor…
Bu Trabzonspor’un analizi, ya sonrası…
Trabzonspor öylesine tel tel döküldü ki hakem Halil Umut Meler’in saçmalıklarına yer kalmadığı gibi Trabzonspor’un görüntüsü Meler’in de işini kolaylaştırdı. Öylesine kolaylaştırdı ki ne kendisi ne de VAR'daki Arda Kardeşler, Benkovic’e yapılan penaltıyı görmedi.
