İnfak etmek orucu bozmaz.

Dünyada ve ülkemizde bunca fakirlik, bunca yoksulluk, bunca zor durumda insan varken "kendimizin olanı paylaşmak" orucu süsler.

Bir arkadaşım, "Kur"an"daki zekat, sadaka ve infak ayetlerini alt alta dizip tek bir cümlede özetledim" demiş ve devam etmişti: "Veren kurtulur, vermeyen cehennemin dibini bulur."

Şu yaşıma geldim, "Allah için vererek" malını eksiltmeyi başaran birini ne duydum ne de gördüm. Tam tersine infak, malın bereketlenmesini, hatta umulur ki çoğalmasını sağlar.

Bakmayın siz televizyonlarda bize durmadan "zekat nasıl verilmez" konusunu anlatan hocalarımıza. Bu meselede asıl soru "niçin verilmelidir" sorusudur. Verilmelidir, çünkü insan olmaya ve insan kalmaya ancak "vererek" devam edebiliriz.

Hatırlayın, malının dörtte birini, yarısını, tamamını Müminler için infak eden o kahraman sahabeleri. Dünya malı ve rızık konusunda en küçük bir endişe taşımadıkları için dünya malı ve rızık sürekli yeniden ve yeniden bulmuştur onları.

Ve hatırlayın. Allah için vermeyi pek seven Risaletpenah Efendimiz(sav) vefat ettiğinde O"ndan geriye şunlar kalmıştı: Bi kat elbise, birkaç su kabı, yıkanma teknesi, iki kilim, bir çarşaf, makas, tarak, misvak… Bir de savaş malzemeleri ile devesi Düldül."

Yunus Emre"ye kulak verelim: "Bir miskini gördün ise bir eskice virdün ise / Yarın anda karşı gele hulle donun biçmiş gibi."