Endüstriyel kimyasal sınıfından olan kloroflorokarbon (CFC ) gazının kontrolsüz kullanımı nedeniyle ozon tabakasında Afrika kıtası büyüklüğünde bir delik açılmıştı. Güneşten gelen zararlı UV ışınlarını absorbe eden ozon tabakasının Antarktika üzerinde oluşan deliği yıllardır araştırılıyordu ve sonunda 1986’da Susan Solomon isimli bilim insanı, CFC’lerin ozon tabakasına ciddi zararlar verdiğini kanıtladı.
- Solomon’un kanıtladığı olaydan sonra 1987’de Montreal Protokolü 1989 yılında yürürlüğe girdi. Bu anlaşma sonucunda küresel bir sorun için ortak bir çalışma başladı ve bu çalışma nihayetinde olumlu sonuçlar vermeye başladı.
Aradan geçen 30 yıl içerisinde ozon tabakasının düzeldiğine dair kanıtlar ortaya çıkıyor. Günümüzdeki küresel ısınmanın başrol oyuncusu olan ozon tabakasındaki delik, Antarktika’yı güneşten gelen UV ışınları ile yakıyor. Bu nedenle buzlar daha hızlı eriyor ve sıcaklıklar artıyor.
Dünya çapında genel olarak 2000’li yıllardan itibaren CFC gazının üretiminde büyük bir düşüş oldu. Atmosferde yaklaşık 50-100 yıl daha kalacak gazların büyük bir kısmı stratosferde zamanla yok olacak. En önemlisi ise ozona ne kadar zarar vermiş olsak da bu önlemler zamanla ozon tabakasının kendisini yenileyeceğini ortaya koydu.
