1991 Samsun’da doğdu. Sosyoloji Anabilim Dalında doktora eğitimine devam ediyor. Hece Öykü, Mahalle Mektebi, Dergâh, Post Öykü, Edebice, Sosyoloji Divanı ve Düşünen Şehir adlı dergilerde öyküleri, yazıları yayımlandı. İlk öykü kitabı “Olmayan Şeyler Yüzünden” Hece Yayınları etiketi taşıyor.
Güzel haberlere ihtiyacım olduğu bir zamandı. Kimin ihtiyacı yoktur ki? Çocukken adımın yazılı olduğu bir tabela gördüğümde tebessüm etmiş, anneme göstermiştim. Sesli sesli okumuştum. Onun gibi bir şey oldu. İşte dedim, hepsi bir arada. Kapak çok içime sinmişti. Dikkatlice inceledim. Huzurlu hissettim. Merak ettiğim bir duyguydu. Aşırıdan uzak, sade, yalın, ferah bir sevinçti. Güzel bir başlangıç. Demek ki insanın kitabının olması böyle bir duyguymuş dedim.
Güneşli bir gündü. Elime alıp, kitaba uzun uzun baktım. Karşımda ağaçlar vardı. Bir tanesinin altına geçip, oturdum. Herkesten uzak olmak istedim. Kimseye haber vermedim. Önce hangi öyküyü okusam dedim. İlk ve son öyküyü okudum. Gözlerimi kapattım, göğsüme bastım. Sonra baştan sona tekrar okudum. Yazım hataları var mı diye de baktım. Hüzünlendim, sevindim. Öyküleri okudukça yazdığım anları, şehirleri, karakterleri hatırladım. Sonra yağmur yağdı, güzel günlerden biriydi.
Anne ve babama imzaladım. Babam en iyi okuyucularımdandır. Bu sebeple şanslıyım sanırım. Bazı günler babamı, anneme kitabı okurken de görmüşlüğüm var.
Kitaba hangi öykülerin gireceğine dair uzun bir süre düşünmüştüm, fikir alışverişinde bulunmuştum. Çünkü karakterleri kitabın adı gibi “Olmayan Şeyler Yüzünden” bir araya getiriyordum. Farklı tarzda öyküler var. Okuyucu birini okuduğunda daha mistik, diğerini okuduğunda daha kurgusal bulabilir. Bu sebeple zevke göre değişir diye düşünüyorum. Ama ben olsam ilk öyküyü okuyarak başlardım. Solgun atlar ülkesi...
Bu zamana kadar sanırım sadece iki öyküyü gündüz yazdım. Genelde gece yazarım. Her şey durup, dinginleştiğinde. Gönüllerimize çekildiğimizde.
Son zamanlarda deftere not alıyor, bilgisayarda canlandırıyorum öyküleri. Deftere aldığım notlar kaba taslak, unutmamak için. Önceden telefona not ederdim. Mesela karakterlerin özellikleri, zaman dilimi, şehir gibi. Genelde öyküleri zihnimde çok bekletirim, onlarla çok zaman geçiririm, sonra da oturur oturmaz, bilgisayarda yazarım. Yazı anı gelince detaylar dökülür. Fazla iğdiş etmem, kelimeleri kesip biçmem. Sadece eğer gereksiz kelimeleri çıkarınca bütünlük bozulmuyorsa onları çıkarmaya çalışırım.
