Davutpaşa Yıldız Teknik Üniveristesi'ne varmadan yani meydanda büyükçe bir kafe var. Üstünde kocaman harflerle Sütlü Kahve yazıyor. Siz önünden geçerken buranın kahvesi güzel midir, sigara içilecek alanı var mıdır diye düşünüyorsunuz ama Mehmet Ali Konar öyle düşünmemiş. Burada bir diziyi en düşük bütçeyle nasıl çekerim diye düşünmüş. TRT Kurdî'de yayınlanan Qal û Galgal'ın (Söz ve Sohbet) senarist ve yapımcısı Koral, dizinin devamı niteliğinde olan Di Birayî û Yew Wake'yi (Üç Kardeş) 13 günlüğüne kiraladığı Sütlü Kahve'nin üst katında çekiyor. Kafe, günün belli saatlerinde plato gibi kullanılıyor. Çekim bitince kahve görünümüne dönüyor. Kira dışında yedikleri içtikleri ne varsa dizi ekibinin hesabına yazılıyor.
Üç Kardeş, İstanbul'da okuyan ve bir kafede çalışan üç kardeşin arasında geçen komik konuşmalardan oluşan 35 dakikalık bir mini dizi. Gözünüzde canlanması için 1 Kadın 1 Erkek'i düşünün. Birebir aynısı değil tabi. Konsept olarak birbirlerine benziyorlar. Mehmet Ali Konar, Marmara Üniveristesi'nde gazetecilik okumuş, bir yıl da İtalya'da sinema eğitimi almış. Daha önce de TRT'ye bu tarz bir komedi çeken Konar, "13 günlüğüne kiraladık burayı. Günde bir bölüm çekmem gerekiyor. Günde 12-13 saat çalışıyoruz. 10 bin lira kirasına veriyoruz. Bir de bize hesap açtılar. Yediklerimizi içtiklerimizi de ekliyorlar. Toplamda 15 bine tamamlıyoruz diziyi" diyor.
Konar, bir daha dizi yapmayacağını söylüyor ama ilk projeye de böyle diyerek başlamış. Bu söylediğine kendi de inanmasa da inanmak istiyor. Nedenini soranlara şu cevabı veriyor Konar: "Her ülkenin sinemasının bir yeri var. Bizim de olsa rahat ederiz. Sözde dünyanın en büyük ikinci sektörü bizde ama ortada bir şey yok. İkitelli'de bir plato var. Bana orada boş 250 metrekare bir alan verecek oldular. Günlüğü de beş bin liraya. Bomboş bir mekanı ne yapayım? Aslında ben beş farklı mekan, bir dış çekim bir de greenbox çekimi diye düşünmüştüm projeyi. Şimdi bana mekan lazım, mizansen lazım veremiyorum. O yüzden hikaye karakterler üzerinden yürüyor. Senaryodan kısıyorum."
Dizinin başrol oyuncularından Sabahattin Ozan Aslan, Diyarbakır Lice doğumlu. Tiyatroya 2007-2008 sezonunda Diyarbakır Şehir Tiyatrosu'nda atölyelerde başlayan Aslan, Diyarbakır'da çektikleri ve 5-6 bölüm yayınlanan bir mini dizide oynamış. Sonra TRT Kurdi'nin ilk Kürtçe sitcomu Ciran Ciran'da rol almış. Beykent Üniversitesi'nde oyunculuk ve tiyatro eğitimi almaya başlayan Aslan, çocukluğu doksanlı yıllara denk gelen çoğu Doğulu çocuk gibi çok az okula gidebilmiş. "Ben hiç okula gitmedim, hep dışarıdan okudum. Sadece ilkokul 3'e kadar okula gittim. Ankara'ya mevsimlik işçi olarak tarlalarda çalışmaya gidiyorduk. O üç yıl okuduğum süre içerisinde de okula 6-7 ay gidiyordum."
Sabahattin Ozan Aslan: "Tiyatroya zaten ilk Kürtçeyle başladım. Çocuk oyunları dışında hiç Türkçe oynamadım. Ana dilimde devam etmek isterim. Zazaki hikayeler de yazıyorum. Benim istediğim bir okulun bir kurumun bünyesinde çocuklarla çalışmak. Şu anki hayalimse okulu bitirmek. Yüzde elli burslu okuyorum, 11 bin yedi yüz elli lira ödüyorum. Ayda bin iki yüz lira veriyorum okula. Oyunculuktan önce akşamları kafede, gece de sabaha kadar barlarda çalışıyordum ya da tütün satıyordum. Bir dönemi bitirebildim daha. Geçen seferki projeden aldığım parayı okula vermiştim. Bu işten sonra başka iş bulabilrsem bu yılı garantilemiş olurum."
Dizinin diğer oyuncusu Orhan Alici. Onun herhangi bir oyunculuk eğitimi yok. Bir dönem tiyatro yapmış. Üniversite yıllarında dizi film sektörüne ilgi duymaya başlamış. 3-4 yıl Kürtçe dublaj yapmış. İstanbul Üniversitesi'nde Eczacılık okuduktan sonra memleketi Diyarbakır'a dönen Alici, orada kendine bir eczane açmış, eczacılık yapıyor. Dizinin çekileceği tarihlerde 15 günlüğüne İstanbul'a geliyor. Dizi bitince tekrar Diyarbakır'a dönüyor. Alici, "Kürtçenin Zazaki lehçesinde sitcom yapıyoruz. Komedilerdeki Kürt karakterler bellidir. Aslında bunlar tiplemedir. Burada onu aşan bir komedi var. Daha ince zeki esprilerimiz de var. Kaba olmak zorunda değiliz" diyor.
"Mesleğim çok farklı ama sinema benim hayalim. Bu iş Türkçe olsaydı tüketime yönelik bir iş olacaktı. Ama bizim için öyle değil. Biz bunu yaptık, bu insanlara bir şeyi öğretecek, bir şeyler için arşiv olacak. Hem kendimiz hem dilimiz hem insanlar hem de gelecek için bir şeyler yapıyoruz. Bir kültür oluşturmaya çalışıyoruz. Bu bir yandan ağırlık bir yandan da bizi kamçılayan bir sorumluluk" diyerek sözlerine devam eden Alici, kendi kültürü içinde bir şeyler üretiyor olmanın sorumluluğunu taşıyor.
