İçe kapanık bir çocukluk dönemi geçiren ve anaokulunda çizmeye başladığı resimlerle duygu ve düşüncelerini kağıda dökerek anlatmaya çalışan İlhami Savaş, kendisi gibi resim çizen çocukların küçük dünyalarında neler yaşandıkları üzerine eğiliyor. Resim çizerken rahatlayan ve gün geçtikçe resme daha çok bağlanan Savaş'ı babası her ne kadar, “Derslerine hiç çalışmıyorsun, hep resim çiziyorsun” diye ikaz etse de o bu alanda ilerlemeyi aklına koymuş. İlkokul öğretmeninin de yönlendirmesiyle sırasıyla güzel sanatlar lisesi ve güzel sanatlar fakültesine giderek resim sanatına olan merakını senelerce devam ettirebilmeyi başarmış. Kendi çocukluk anılarından da yola çıkarak bu alanda araştırmalar yapan ve çocukların resimlerini inceleyerek analizler yapan Savaş, anne babaları da bu konuda duyarlı olmaya çağırarak, “Resim sanatı bir çocuğun hayalleri, düşünceleri, duyguları, sıkıntıları, kısacası onların ifade edemeyip de yansıttığı her şeyidir” diyor.
Gülümseyen bir güneş, el ele tutuşmuş çöp adamlar, tüm sayfayı kaplayan güçlü bir baba... Çocukların küçücük dünyalarına sığdırdıkları ve kocaman hayalleriyle çizdikleri şey aslında basit bir resimden çok daha fazlası. Çocuğunuzun okul çantasındaki resim defterininin sayfalarını karıştırıp onun ne anlatmak istediğini merak etmeye başladıysanız tüm bu soruların cevabını yazar İlhami Savaş veriyor: “Koyu renkli boyalarla çizilen resimler karamsarlığı, canlı renkli boyalarla çizilen resimler ise mutluluğu yansıtır. Çocuk ruh sağlığı hekimleri resim sayfasının tamamını kaplayan çok büyük çizimlerin iç kontrol zayıflığını, hiperaktivite, dikkat dağınıklığı, korku ve saldırganlığı; küçük ebattakilerin ise ürkeklik ve içe dönüklüğü yansıtabileceğini söylüyorlar” şeklinde konuşuyor.
Çocukların yapmış olduğu resimlerin çok iyi tahlil edilmesi gerektiğini belirten Savaş, bu resimlerin onların bilinçaltılarını gözler önüne serdiğini söylüyor. Çocukların resim yaparken görsel ve estetik kaygı duymaksızın çizim yaptıklarını ifade eden Savaş, “İstatistiklere göre çocuklar 9 yaşına kadar gördüklerini değil, bildiklerini resmediyor. Bu da bize çocuk ve çevresi hakkında çok iyi ipuçları veriyor. Özellikle okul öncesi dönemlerde bilinçaltının etkisi çok fazla oluyor. Sözlü anlatımın yetersiz kaldığı durumlarda çocukların kendilerini ifade etmesine yardımcı olabileceği düşüncesinden hareketle çoğu terapist, resmin etkin tedavi edici bir yöntem olduğunu kabul ediyor” diyor.
Yazar İlhami Savaş'ı en çok etkileyen resimler, boşanmış ailelerin çocuklarının çizdiği resimler ile savaşın çocuklar üzerinde bıraktığı izleri taşıyan resimler olmuş. Özellikle aile içinde şiddet gören çocuğun, bu baskının etkisiyle içine kapanıp resim çizdiğini belirten Savaş, “Anne Babalar Çocuğunuzun Resimleri Size Ne Anlatır” kitabında da çocukların çizdiği resimleri analiz ederek bu konuda ebeveynlere yol gösteriyor. “Babasından şiddet gören bir çocuk bu durumu kağıda yansıtırken babasının elini çizmez ya da gereğinden fazla büyük çizer. Aile üyelerini bir odada çizerken babasını farkı bir odada veya evin dışında resmeder. Evin dışında açık bir mekanda ailesini çizdiğinde ise baba ile diğer aile üyeleri arasında bir nehir veya bir ağaç çizerek aile içi şiddeti dile getirir” diyen Savaş, boya kalemini tutuşundan bu kalemleri sert ya da ürkek kullanmasına kadar her şeyin çocuğun ruh halini gözler önüne serdiğini söylüyor.
Sanat eğitiminin yalnızca yeteneklerin eğitimi için bir “lüks” olarak algılanmaması gerektiğini ve herkes için gerekli olan bir kişilik eğitimi olduğunu belirten Savaş, “Çocuğun üretkenlik düzeyi, onun deneylere, keşif ve icatlara duyduğu ilgiyle anlaşılır. Anne baba ve öğretmenin bir görevi de çocuklara bu doğrultuda ortam hazırlamak olmalıdır. Çocuğun kendini özgürce ifade edebilmesi için resim etkinliğinde de ihtiyacı olan malzemenin hazırlanması ve eğitimin sağlanması gerekir” diyor.
