Gazzeli çocuklar Yeni Şafak aracılığıyla dünyaya mesaj verdi: Bizim bayramımız bomba sesi kesildiğinde

Filistinli çocuklar, İsrail’in zulüm ve katliamlarına sessiz kalan dünyaya “Daha ne kadar susacaksınız” diye soruyor.

Kudüs ve Gazze’de katliama dönüşen İsrail zulmünün onlarcasını hayattan kopardığı çocuklar küçük yürekleriyle kabusa çevrilen bayramda yaşama dair beklentilerini anlattılar. Savaşın gölgesinde büyüyen çocukların Yeni Şafak aracılığıyla dünyaya mesajları şöyle:

BAYRAM MI KALDI

Layan Alsık (Gazzeli, 8 yaşında):

Bombaların sesi uyurken beni rahatsız ediyor. Aslında bomba sesi ile uyumamam lazım. Babam, beni uyuturken, roketler saniyeler içinde düşüyor.

Annem bayram var, diyordu. Savaş oldu, bayram kalmadı. Diğer çocuklar gibi haklarımız nerede? Ben çok üzgünüm, arkadaşlarım İsrailliler tarafından öldürüldü. Bomba seslerini duymadığımız o gün bayramımız olacak.

DÜNYA NEREDE

Raşaf Medeni (Gazzeli, 7 yaşında):

Ben masum Filistinli bir çocuğum. Gazze’de güvende yaşama hakkımdır. Oyun oynama hakkım. Uyumak da hakkım.

Bomba ve roket seslerinden bütün gece uyuyamadım. İnsan vatanında iken neden bombalanıyor? Bayramda arkadaşlarımla şeker toplayacaktık. Ama bombalarla bayramımızı yıktılar

. Tüm dünyadaki çocuklar gibi benim de mutlu olmaya hakkım var.

ÇOCUKLUĞUMUZU UNUTTUK

Hayat Şerif (Gazzeli, 6 yaşında):

Çok acı çekiyoruz ve üzülüyoruz.

Biz Selahaddin Eyübbi’nin torunlarıyız. Neden Filistinli çocuklara sadece Türkiye sahip çıkıyor. Dünya bayram sevincinde, Filistinli çocuklar uykudan mahrum.

Hayalimizde bayram kıyafeti giymek, elimize oyuncak almak ama bunlar sadece hayalimizde kalıyor.

Çocukluğumuzu unutuyoruz.

DİĞER ÇOCUKLAR GİBİ YAŞASAM

Kusay Alsık (Gazzeli, 5 yaşında): İsrailliler bizi bombaladılar. Binaları yıktılar, arkadaşlarımı öldürdüler.

Bizden çok korkuyorlar ama biz onlardan korkmuyoruz.

O geceden sonra uyuyamıyorum. Rüyalarımda hep bomba sesini duyarak uyanıyorum.

Bayramı kutlayacaktım ama mutluluğum devam edemedi. Keşke dünyadaki diğer çocuklar gibi yaşayabilsem. Keşke ben de onlar gibi arkadaşlarımı, akrabalarımı, annemi, babamı kaybetme korkusunu yaşamadan yaşasam. Her an evimiz yıkılacak diye korkuyorum.