Emre Yılmaz’ın ilk şiiri Barbar dergide yayımlandı. İlk kitabı ise geçtiğimiz aylarda Hece etiketiyle çıktı. Yılmaz,¨ Şiirimin yayımlandığından haberim yoktu. Derginin düzenli bir okuru olmamdan dolayı derginin yeni sayısını almak için kitapçıya gittiğimde derginin içinde ismimi ve şiirimin başlığını gördüm. Sonra şaşkınlık refleksi olarak dergiyi kapattım. Sonra tekrar açıp şiirimi okuduktan sonra Ankara Kızılay’daki tüm Barbar dergilerini topladım¨ diyor.
İlk şiirim 2015 yılında Barbar Dergisi’nde yayımlandı. Şiirimi e-mail yoluyla dergiye göndermiştim fakat dergiden olumlu ya da olumsuz bir geri dönüt alamamıştım, yani şiirimin yayımlandığından haberim yoktu. Derginin düzenli bir okuru olmamdan dolayı derginin yeni sayısını almak için kitapçıya gittiğimde derginin içinde ismimi ve şiirimin başlığını gördüm. Sonra şaşkınlık refleksi olarak dergiyi kapattım. Sonra tekrar açıp şiirimi okuduktan sonra Ankara Kızılay’daki tüm Barbar dergilerini topladım. Şiirimin yayımlandığını da ilk annemle paylaştım. Ardından yayımlanmış şiirlerimi derleyebileceğim bir defter aldım. Şiirlerimi kitaplaştırma isteğim ilk şiirimin yayımlanmasıyla başladı. Bu benim şiire olan arzumu somutlaştırma yolundaki ilk adımdı.
Kitabım çıktığında ben Erzurum’daydım. Bu nedenle kitabım Ankara’da HECE Yayınları tarafından basıldığında hemen elime ulaşmadı. Şiirlerimin kitaplaşmış halinin fotoğrafını ilk olarak kitabımın editörlüğünü üstlenen Şair Hayriye Ünal bana gönderdi. O an dokunmayı çok istedim fakat kargoyu beklemek zorundaydım. Kargo gelip de kitabı ilk elime aldığımda açıp okumaktan en çok hoşlandığım iki şiirimi okudum. Okuru yönlendirmemek adına şiirlerin hangileri olduğunu zikretmekten kaçınıyorum.
İLK İMZAM EŞİME
İlk kitabımı Nur’a yani eşime imzaladım. Zaten kitabımın çıkma ve elime ulaşması aşamalarını gün gün o da benimle aynı merak ve heyecanla bekliyordu. Bu ikimiz için de farklı ve güzel deneyimdi. Hatta ilk imza için de bana dolma kalem hediye etmişti. Bu vesileyle de kendisine bir kere daha teşekkür ederim.
Okurun önce hangi şiirimi okuyacağı okurun kendi meselesidir. Şiirlerimin bir atmosferi var. Bu atmosfer, hem onların yazılma aşamasında kendi halet-i ruhiyemden onlara karışan hem de yazıldıktan sonra kendi başlarına sözcüklerin ortaya koyduğu atmosferdir. Okurun merağını yönelteceği en önemli nokta ise bu atmosferi kendinde bulabilmesidir. Şiir tek sefer okunup köşeye kaldırılacak yazımlardan değildir. Şiir hem süreklilik hem de yoğun bir emek istemekte. Bunları elde edince de okurun hayatında ciddi bir etken olarak var olmaya ve okuru kendi istediği pencerelere yanaştırmaktadır. Okura verebileceğim tek tavsiye bu sürekliliği ve emeği şiire vermeleridir.
Gece veya gündüz benim için fark etmemekte şiir yazmak için. Şiirin her an hayatın içinde var olduğuna inanırım. Şair şiiri görür ve ortaya çıkarır. Önce şiir için gerekli olan malzemeleri toplarım. Sonra o parçalar bir şiire ulaştığında kendini belli eder. Bu çoğunlukla his meselesidir. Ben şiirin gelmekte olduğunu bilirim. Bu hissi yakaladıktan sonra defterim ve kalemim hep yanımdadır. Şiir sökün ettiği zaman hazırlıksız olmam. Vakit de ne olursa olsun gelen şiir olduğu için geri çevirmem. Şiirin ilk haline ulaştıktan sonra da yine vakit gözetmeden şiirin üzerine çalışırım. Ta ki o “ben oldum” diyene kadar.
Sanırım önceki cevaplarımdan bu sorunun cevabı ortaya çıktı. Defter kullanırım ve defterlerim bittikçe en yakınımdaki kişilere bu defterleri hediye ederim. Saklamaları kaydıyla. Zaten deftere ayrı bir merakım var. Kitaplığımda defterlerimin özel yeri vardır. Seyahate çıktığımda gittiğim ilde illa ki kitapçıları gezerim. Güzel ve farklı defter de ararım. Bilgisayar şiirim için en son aşamadır.
