Dosya konuları ve yazar kadrosuyla her sayıda düşünce alanını genişleten Nihayet dergisi, 37. sayısında yeni yüzü ve içeriğiyle okur karşısına geçiyor. Derginin değişim sürecini ve hedeflerini Genel Yayın Yönetmeni Ahmet Murat Özel ile konuştuk.
Bir hatırlatmayla başlayalım... Nihayet’in son sayılarında birer sorudan oluşan dosyalar vardı. Bu sorular, hangi cevaplar içindi?
Varolan muğlaklığı gidermeye, her sayıda memleketin bir meselesini sorgulamaya çalışıyoruz. Mevlana, Alim kimdir dosyalarımızda bir kafa karışıklığını gidermeye çalıştık. Bir önceki sayıda Türk Evi’nin bir çıkış olup olamayacağını sorduk. Eylülde “Hababam Sınıfı çok mu haksızdı” derken, yaygın, örgün eğitimin dışında bir eğitim modelini neden tartışmayalım dedik. Sorularımız var, hem de çok.
Bir derginin hayatına bir yerinde katılıp, onda bazı değişimlere yeltenmek biraz, nasıl desem, travmatik bir şey. Nihayet, yılların dergisi. Özenli, bilgili, görgülü bir okur kitlesi var. Yapmak istediğimiz değişikliği bir kaç cümleyle özetlemek yerine, şimdilik onların takdirine havale etmeyi tercih ederim. İleride konuşuruz bu konuları.
Nesneler üzerinden bir değişimin, bir zihniyet dönüşümünün hikayesini bakmak istiyoruz. Örneğin mendil dosyamızda, işlenmiş, kişisel bir eşya olan mendilin terk edilip kağıt mendile geçişi düşündük. Dergide teorik ve fikri meseleler var. Yazarlarımızın çoğu akademisyen. Ancak biz bunu mesafeli bir akademik bir dille anlatmak istemiyoruz. Konularımızı bir hikaye, bir kurgu içinde dolayımlamayı deniyoruz. Örneğin Türkiye’deki tüketici alışkanlıklarını sosyolojik bir dil yerine mendil üzerinden anlatmayı tercih ediyoruz. Eşyaların, kullan-at döngüsünden çıkartılıp daha özenli ele alınması için teorik yazılar yerine dolma kalem dosyası yapmak daha işimize geliyor.
Taze ve özgün içerikler oluşturmaya çalışıyoruz dergide. Bir çok yazımızın gündeme getirdiği konuyu, aslında ilk kez Nihayette okuyabilirsiniz. Bir çok yazımız, yegane içerik niteliği taşıyor. Doğudan batıdan, gözümüze kestirdiğimiz isimlere ulaşıyoruz, Türkçede ilk kez biz onlarla röportaj yapmış oluyoruz.
Güncel tartışmalara ya da tartışılması gereken başlıklara öneriler getiren, argümanlar üreten bir dergi yapmalıyız. Mesela etkileyici bir bahçe tasarım geleneğimiz var ancak biz bugün bunu terk etmişiz. Bahçelerimiz, belediye bahçeleri, peyzajları da dahil, kötü. Ama tek başına eleştirmek yerine, önerimizi de paylaşıyoruz.
Evet bu dosyada evde bulunan kitaplardan çocuklar nasıl etkilenir sorusunu, kişisel tanıklıklar üzerinden anlatmak istedik. Cemil Meriç’in kütüphanesini Ümit Meriç, Ahmet Kot’un kütüphanesini Yusuf Kot, Sümeyye Kavuncu, Cüneyt Köksal dedelerinin, ailesinin kitaplarını anlatınca teori yerine deneyimi konuşturmuş oluyoruz.
Derginin içeriği tasarım diline tercüme edilse ne olurdu diye sorduk ve bu sonuca ulaştık. Derginin içi dışına çıktı yani. Derginin son sayısının yarattığı heyecana bakılırsa iyi de oldu.
Edecek ve keşke daha da çok olsa. İşimiz temelde teori, nazariyat ama teoriyi, nefes alıp veren, sokağa çıkan ve hikayelere gömülü olarak ele almanın peşindeyiz. Çizgi de bu niyetimizle örtüşüyor.
- Yazarların kapısını çalıyoruz
- *Yazar kadrosu ve dosyalar hakkında ne söylenebilir?
- Nihayette az sayıda sabit yazar var. Bizim kafamızda, her dosyanın söyleyeceği bir cümle var. Bunu da elden kaçırmamak adına derginin editoryal aklı, içeriğe müdahil olsun istiyoruz. Bu sebeple, dosyalarımız için doğru olduğunu düşündüğümüz yazarların kapısını biz çalıyoruz. Dolayısıyla her sayıda çoğu yazarımız değişiyor.
