Lucescu maç öncesinde sinyali vermişti. Ne kadar Şampiyonlar Ligi deneyimi olan adamı varsa sahaya sürmüş, ne kadar yeni yabancısı varsa kulübeye almış. Onlar belli ki daha stajdalar. Bu yılın Galatasaray'ı da bu...
Yarım-yamalak bir Ümit Karan, Portekizli dopingçi Couto'nun kucağında. Sıyrılsa Dünya'nın en pahalı defans adamı Stam'ın kollarına düşecek.
Ortada Suat ve Ergün, Mendieta'yı kollamak ile top kapıp hücuma çevirmek ikileminde. Genel görüntüde sahanın üç yerinde de Lazio'dan kısayız. Boşalan toplar ve boş alanlar da İtalyan Milli Takımı'nın liberosu Nesta'ya takılıyor. Falü yapıp bir güzel de ağlayan klasik İtalyan duvarından tek tek ve tuğla tuğla çekmeye çalışıyoruz.
Hasan Şaş, sol tarafı kamulaştırmış, kendisini savunan Pancaro'ya kafayı yedirmek üzere. Silkeleyip yıkamadığımız ilk 30'dan sonra biranda gazı kaçmış kolaya döndük.
Arif'in top kayıpları ve defansı öne taşıyan Lazio'nun manzarasını seyrederek bitirdik ilk yarıyı.
İlk yarıdaki Galatasaray, Antalya maçındaki Galatasaray değil. Ama UEFA kazanmış Galatasaray hiç değil. Elde kalmış tek bücürle azgın İtalyanlar'a kafa tutmaya çalışmak ve hala daha Arif'i ortaya sıkıştırmak sendromu ile oynuyoruz.
İkinci yarının başında Mondragon, Mendiata'nın mutlak golünü alıyor. Yani O, işini yapıyor.
Ondan sonra baya sıkıntılar yaşayan ve adeta dağılmak üzere olan Galatasaray'a müdahaleyi seyirci yapıyor. Taraftar Sergen'i oyuna alıyor. O da öyle bir asist yapıyor ki golcüye hani "yeme de yanında yat."
Peruzzi yere, top kaleye ve Lazio eve.
#Lucescu
#Lazio
#Galatasaray
#UEFA Şampiyonlar Ligi
23 yıl önce
Nerde kalmıştık!..
Evvelbahar
Siz hiç “ayben”e para gönderdiniz mi?
Irak: Kurtların sessizliği…
Direniş meşrudur, tükür kardeşim
Columbia’da ‘Filistin’le Dayanışma Çadırları’
